Sarı Karınlı Deniz Yılanı
Sarı karınlı deniz yılanı (Pelamis platurus) tropikal okyanus sularında bulunan bir deniz yılanı türüdür. Pelamis cinsinde yer alan tek türdür.
Davranış
Bu yılanlar sıcak sularda ürerler ve ovovivipardırlar. Hamilelik dönemi altı ay kadar sürer. Karada çaresiz olan bu hayvanlardan bazen binlercesi bir araya gelerek su yüzeyinde bir küme oluşturabilirler. Yılanın zehiri nörotoksiktir ve balık avında kullanılır. Bilindiği kadarıyla, bu türün ısırığı sonrası ölen insan yoktur.
Taksonomi
Deniz yılanları Elapidae ailesindeki Avustralya'nın zehirli yılanları ile yakın akrabadırlar, ancak şimdilerde Hydrophiidae adında farklı bir ailede sınıflandırılmaktadırlar. Geçmişte bu aile deniz kraitleri (Laticaudinae), ve gerçek deniz yılanları (Hydrophiinae) lmak üzere iki alt aileye ayrılmışlardı ancak son araştırmalar bu alt aile bölümlerinin uygunsuz olduğunu önermektedir.
1766'da Linnaeus sarı karınlı deniz yılan için 'Anguis patura', Daudin 1803'te "Pelamis platuros' adını kullandı. 1842'de Gray yılanı Pelamis cinsine transfer ederek 'Pelamis ornata' (ornata, platuranın sinonimidir) adını kullandı. Feminel bir ad olan 'Pelamis' genç ve küçük orkinos anlamındadır. 1872'de Stoliczka 'Pelamis platurus' adını sundu (bugün bili insanları arasında en çok kullanılan bilimsel ad budur).
Zehir
Sarı karınlı deniz yılanı çok güçlü bir zehire sahip olmasına rağmen, inland taipan'a benzer şekilde diğer yılanlarla karşılaştırıldığında daha az tehlikelidir. Zehirin toksisitesi çengel burunlu deniz yılanı zehirininkinin dörtte biri kadardır ancak yine de potansiyel olarak ölümcüldür.[3] Sarı karınlı deniz yılanı Mısır kobrasından 10 kat daha zehirli olsa da salgıladığı zehir miktarı çok daha küçüktür. Avustralya'da deniz yılanları nadiren saldırgandır ve ısırıklar yaygın değildir
Sarı karınlı deniz yılanı (Pelamis platurus) tropikal okyanus sularında bulunan bir deniz yılanı türüdür. Pelamis cinsinde yer alan tek türdür.
Davranış
Bu yılanlar sıcak sularda ürerler ve ovovivipardırlar. Hamilelik dönemi altı ay kadar sürer. Karada çaresiz olan bu hayvanlardan bazen binlercesi bir araya gelerek su yüzeyinde bir küme oluşturabilirler. Yılanın zehiri nörotoksiktir ve balık avında kullanılır. Bilindiği kadarıyla, bu türün ısırığı sonrası ölen insan yoktur.
Taksonomi
Deniz yılanları Elapidae ailesindeki Avustralya'nın zehirli yılanları ile yakın akrabadırlar, ancak şimdilerde Hydrophiidae adında farklı bir ailede sınıflandırılmaktadırlar. Geçmişte bu aile deniz kraitleri (Laticaudinae), ve gerçek deniz yılanları (Hydrophiinae) lmak üzere iki alt aileye ayrılmışlardı ancak son araştırmalar bu alt aile bölümlerinin uygunsuz olduğunu önermektedir.
1766'da Linnaeus sarı karınlı deniz yılan için 'Anguis patura', Daudin 1803'te "Pelamis platuros' adını kullandı. 1842'de Gray yılanı Pelamis cinsine transfer ederek 'Pelamis ornata' (ornata, platuranın sinonimidir) adını kullandı. Feminel bir ad olan 'Pelamis' genç ve küçük orkinos anlamındadır. 1872'de Stoliczka 'Pelamis platurus' adını sundu (bugün bili insanları arasında en çok kullanılan bilimsel ad budur).
Zehir
Sarı karınlı deniz yılanı çok güçlü bir zehire sahip olmasına rağmen, inland taipan'a benzer şekilde diğer yılanlarla karşılaştırıldığında daha az tehlikelidir. Zehirin toksisitesi çengel burunlu deniz yılanı zehirininkinin dörtte biri kadardır ancak yine de potansiyel olarak ölümcüldür.[3] Sarı karınlı deniz yılanı Mısır kobrasından 10 kat daha zehirli olsa da salgıladığı zehir miktarı çok daha küçüktür. Avustralya'da deniz yılanları nadiren saldırgandır ve ısırıklar yaygın değildir
