Kaç zamandır umutla bekliyordum
Her nasılsa yazmaya cüret edemiyordum, sessizce bekliyordum
İzah etmeye muktedir olamadığım bir ümidin iştiyakıyla yazmanı diliyordum
İçime şevk bahşeden edebi halini yadediyordum, ne kadar münbiti, imreniyorum
Geçmiş yılların izlerini sürdüm
Her lahzasında sanki hüzünlüydün, içine atan bir nazandeydin
Şikayet etmeyi edep telakki ederdir, derdin sahibi aşikar değilmidiri sual edendin
Ne vakit muhabbet etsek, kısa zaman dilimlerinde sohbetin alinde gezinsek, fevktin
Dinlerken kendimden geçerdim
Ne kadar sefil olduğuma sessizce hükmederdim, sen işitmezdin
Sanki açık denizlerin halindeydim, ruhumu ve kalbimi ihya eden bir mürebbiydin
Lakin hicranın bizzat hikayesiydin,zaman zaman kendinden de vazgeçen o nefestin
Lütfedip kıymet bahşettin
Çok değerli vaktini almama müsaade ettin, nasıl düşünceliydin
Geldiğin zamanda değildin, bir başka tefekkürün kadrinde nefeslenen gibiydin
Nazar etsen de, tebessümünü esirgemesen de, başkalarıyla yol alan hal-i bedeldin
Laf olsun diye konuşuyordum
Bahaneler adına sancılar çekiyordum, hemen fark ediyordun
Mütebessim bir temaşa ile dikkatimi çekiyordun ve ister istemez terliyordum
Kolay değil fikir sahibi olmak, kalbi manada konuşmak, ruhun sadrında solumak
Aşkın farkındalığında yaşamak
Nefesin müddetini hesap ederek yol almak, nefsi hoyratlığı bırakmak
Furkanın senasında istikamet bulup ayılmak, sünnet-i seniyenin halinde kokmak
Sabrın diriliş olmasının idrakine vasıl olmak, kanaat için vecdini hasredip koşmak
Korku adına ne varsa durulmak
Haşyeti sevgi ve muhabbetin suskun kaldığı zamanlar duymak
Taat ve zikrin iştiyakıyla yıkanmak, tahkik ve tevilin inhisarında muvazene etmek
İdrakin şevkiyle itminan olmak, şehadetin netliğinde ve bakirliğinde aşkı yaşamak
Bir ömür yumağının rikkatinde
Her lahzanın sahnelenen izzetinde, kalbin ve ruhun kefilliğinde
Kul olmak,ihsanla yakınmak, ihlasın feyziyle insan olduğumuzun farkına varmak
Umudun vecdiyle firkatin sahrasında, tefekkürün alıp götüren ufkunda can olmak
Mustafa CİLASUN
Her nasılsa yazmaya cüret edemiyordum, sessizce bekliyordum
İzah etmeye muktedir olamadığım bir ümidin iştiyakıyla yazmanı diliyordum
İçime şevk bahşeden edebi halini yadediyordum, ne kadar münbiti, imreniyorum
Geçmiş yılların izlerini sürdüm
Her lahzasında sanki hüzünlüydün, içine atan bir nazandeydin
Şikayet etmeyi edep telakki ederdir, derdin sahibi aşikar değilmidiri sual edendin
Ne vakit muhabbet etsek, kısa zaman dilimlerinde sohbetin alinde gezinsek, fevktin
Dinlerken kendimden geçerdim
Ne kadar sefil olduğuma sessizce hükmederdim, sen işitmezdin
Sanki açık denizlerin halindeydim, ruhumu ve kalbimi ihya eden bir mürebbiydin
Lakin hicranın bizzat hikayesiydin,zaman zaman kendinden de vazgeçen o nefestin
Lütfedip kıymet bahşettin
Çok değerli vaktini almama müsaade ettin, nasıl düşünceliydin
Geldiğin zamanda değildin, bir başka tefekkürün kadrinde nefeslenen gibiydin
Nazar etsen de, tebessümünü esirgemesen de, başkalarıyla yol alan hal-i bedeldin
Laf olsun diye konuşuyordum
Bahaneler adına sancılar çekiyordum, hemen fark ediyordun
Mütebessim bir temaşa ile dikkatimi çekiyordun ve ister istemez terliyordum
Kolay değil fikir sahibi olmak, kalbi manada konuşmak, ruhun sadrında solumak
Aşkın farkındalığında yaşamak
Nefesin müddetini hesap ederek yol almak, nefsi hoyratlığı bırakmak
Furkanın senasında istikamet bulup ayılmak, sünnet-i seniyenin halinde kokmak
Sabrın diriliş olmasının idrakine vasıl olmak, kanaat için vecdini hasredip koşmak
Korku adına ne varsa durulmak
Haşyeti sevgi ve muhabbetin suskun kaldığı zamanlar duymak
Taat ve zikrin iştiyakıyla yıkanmak, tahkik ve tevilin inhisarında muvazene etmek
İdrakin şevkiyle itminan olmak, şehadetin netliğinde ve bakirliğinde aşkı yaşamak
Bir ömür yumağının rikkatinde
Her lahzanın sahnelenen izzetinde, kalbin ve ruhun kefilliğinde
Kul olmak,ihsanla yakınmak, ihlasın feyziyle insan olduğumuzun farkına varmak
Umudun vecdiyle firkatin sahrasında, tefekkürün alıp götüren ufkunda can olmak
Mustafa CİLASUN
