Aralıksız batan sözcüklerinin, an be an yüzünü ölüme çevirdiği
yerden yazıyorum sana. Dinleme.
Ne bundan önce söylediklerimi ne de bundan
sonra söyleyeceklerimi...
Bu defa dinleme!
Attığım her adımda bir parça daha yıkılan duvarların altında
kalmaktan, ayıramadığın dakikaların geceler boyunca sinirini taşımaktan
yoruldu ruhum. Ben çabuk yoruldum. Hiç bir masalın kahramanı olamayacak
kadar uykum var. Sesinden esirgediğin yüreğin gibisin.
Varlığının bir anlamı olsun derken, sen en çok da anlamsızlığa
yakıştın nedense. Oysa bu değildi sana dair başlattığım
yolculuğun sonu. Böyle olmamalıydı.
Adresimi de sil adımlarından;sanırım bundan
böyle evde olmayacağım.
Nefesimle çoğalacakken, nefesimi tıkadın sen! Geçen her günde,
soyunurken tüm kelimelerim yavaş yavaş sana, sen, durdurak
tanımadan yeni bir kıyafetle çıktın karşıma.
Parmak uçlarımda kaybediyorum sıcaklığını. Yazdıkça
uzaklaşıyorum sesinden, teninden ve bakışlarından
Seni unutmak istiyor kalbim çok acıyor.Susuyorum ağlamıyorum
sensizliğe alışıyorum artık kan yaşları akıtıyorum.
hava kararmaya başlayınca, daha çok arıyorum sanki seni.
soğuktan mı korkum, karanlıktan mı, sensizlikten mi,
yalnızlıktan mı, nöbetlerimden mi, çaresizlğimden mi...
bil(m)iyorum....____________kahırdan
artık hissetmiyorum... unutmaya başladım; kokunu,
sevdiğin şeyleri, söylediğin şarkayı, bana bakışını, sevişini, sarılışını...
yaşadık mı sahi senle?
gülüyordum galiba. sen yüzüme çok yakıştığını söylüyordun
gülmenin. ben gülünce sen gülüyordun. sen gülünce denizler
duruluyordu gözlerinde. şimdi fırtına var.
gülmek bana yakışmıyor (mu) !!!
edebiyatı seviyor(d)um. sana olan aşkımı yüreğimden sonra
en iyi o anlatıyordu. ben de hep yazıyordum.
bak yine yazıyorm...
küstüm,
gel____(me) artık.
aşk acı çekmekse
sev____(me) artık.
kara gecelerde ben bulurum yoldaş kendime,
kork____(ma)
çekmem fişini hayatın!!!
yoruldum,
kuramıyorum artık.
nolur,
gel_____(me)!!!
Bunların yalan olduğunu kimseye söyleme. Herkes ben
gelmeni istemiyorum bilsin.
Sen ne olur gel be!!
yerden yazıyorum sana. Dinleme.
Ne bundan önce söylediklerimi ne de bundan
sonra söyleyeceklerimi...
Bu defa dinleme!
Attığım her adımda bir parça daha yıkılan duvarların altında
kalmaktan, ayıramadığın dakikaların geceler boyunca sinirini taşımaktan
yoruldu ruhum. Ben çabuk yoruldum. Hiç bir masalın kahramanı olamayacak
kadar uykum var. Sesinden esirgediğin yüreğin gibisin.
Varlığının bir anlamı olsun derken, sen en çok da anlamsızlığa
yakıştın nedense. Oysa bu değildi sana dair başlattığım
yolculuğun sonu. Böyle olmamalıydı.
Adresimi de sil adımlarından;sanırım bundan
böyle evde olmayacağım.
Nefesimle çoğalacakken, nefesimi tıkadın sen! Geçen her günde,
soyunurken tüm kelimelerim yavaş yavaş sana, sen, durdurak
tanımadan yeni bir kıyafetle çıktın karşıma.
Parmak uçlarımda kaybediyorum sıcaklığını. Yazdıkça
uzaklaşıyorum sesinden, teninden ve bakışlarından
Seni unutmak istiyor kalbim çok acıyor.Susuyorum ağlamıyorum
sensizliğe alışıyorum artık kan yaşları akıtıyorum.
hava kararmaya başlayınca, daha çok arıyorum sanki seni.
soğuktan mı korkum, karanlıktan mı, sensizlikten mi,
yalnızlıktan mı, nöbetlerimden mi, çaresizlğimden mi...
bil(m)iyorum....____________kahırdan
artık hissetmiyorum... unutmaya başladım; kokunu,
sevdiğin şeyleri, söylediğin şarkayı, bana bakışını, sevişini, sarılışını...
yaşadık mı sahi senle?
gülüyordum galiba. sen yüzüme çok yakıştığını söylüyordun
gülmenin. ben gülünce sen gülüyordun. sen gülünce denizler
duruluyordu gözlerinde. şimdi fırtına var.
gülmek bana yakışmıyor (mu) !!!
edebiyatı seviyor(d)um. sana olan aşkımı yüreğimden sonra
en iyi o anlatıyordu. ben de hep yazıyordum.
bak yine yazıyorm...
küstüm,
gel____(me) artık.
aşk acı çekmekse
sev____(me) artık.
kara gecelerde ben bulurum yoldaş kendime,
kork____(ma)
çekmem fişini hayatın!!!
yoruldum,
kuramıyorum artık.
nolur,
gel_____(me)!!!
Bunların yalan olduğunu kimseye söyleme. Herkes ben
gelmeni istemiyorum bilsin.
Sen ne olur gel be!!
