Londra Üniversitesi, yaptığı araştırma ile ses kaydı yaptığımızda kendi sesimizden nefret etmemizin sebebini ortaya çıkardı.
Kendi sesimizi dijital ortamda kaydettikten sonra tekrar dinlediğimizde, ilginç şekilde ‘ne kadar iğrenç bir sesim varmış’ diye düşünürüz. Londra Üniversitesi, işte bunun sebebini merak etti ve ortaya ilginç veriler çıktı.
Başkaları konuşurken beynimiz, havadaki ses titreşimlerini alır ve bunları duyduğumuz ses haline getirir. Fakat kendimiz konuştuğumuz sırada beynimize bu titreşimler iki kaynaktan gelir. Birincisi ağzımızdan çıkan ve havada ilerleyen titreşimler, diğeri ise içimizdeki ses tellerinin titreşimidir.
Laringoloji profesörü Matin Birchall, bu fenomeni Times’a verdiği demeçte şu şekilde açıklıyor: Biz konuşurken kendi sesimiz sinüslerimizden, kafamızdaki boş alanlardan ve kulaklarımızdan geçtiği için, biz onu başka insanların duyduğu şekilde duymayız." Fakat sesimizi bir kayıtta duyduğumuzda sesin tek kaynağı havadaki titreşimler olduğu için kendi sesimizi dinlediğimizi unutup sanki bir başkasını dinliyormuş gibi dinleriz. Bu da kendi sesimizi biraz garipsememize, hatta nefret etmemize sebep olur.
Kendi sesimizi dijital ortamda kaydettikten sonra tekrar dinlediğimizde, ilginç şekilde ‘ne kadar iğrenç bir sesim varmış’ diye düşünürüz. Londra Üniversitesi, işte bunun sebebini merak etti ve ortaya ilginç veriler çıktı.
Başkaları konuşurken beynimiz, havadaki ses titreşimlerini alır ve bunları duyduğumuz ses haline getirir. Fakat kendimiz konuştuğumuz sırada beynimize bu titreşimler iki kaynaktan gelir. Birincisi ağzımızdan çıkan ve havada ilerleyen titreşimler, diğeri ise içimizdeki ses tellerinin titreşimidir.
Laringoloji profesörü Matin Birchall, bu fenomeni Times’a verdiği demeçte şu şekilde açıklıyor: Biz konuşurken kendi sesimiz sinüslerimizden, kafamızdaki boş alanlardan ve kulaklarımızdan geçtiği için, biz onu başka insanların duyduğu şekilde duymayız." Fakat sesimizi bir kayıtta duyduğumuzda sesin tek kaynağı havadaki titreşimler olduğu için kendi sesimizi dinlediğimizi unutup sanki bir başkasını dinliyormuş gibi dinleriz. Bu da kendi sesimizi biraz garipsememize, hatta nefret etmemize sebep olur.
