~meLek~
GalataSaray'ım
Sessizliğim ürkütür bazen. Tıpkı hiç susmayan hallerim gibi...
Bazı aşklar vardır kendine bedel ister. Ödedim!
Bazı aşklar vardır acıtır. Acıdım!
Yıllar geçer belki... Geçti!
Ömrümün en güzel yılları mı? Olsun!
Yaşanan her şey yaşandığına değer mutlaka. Değdi mi?
Bir şey öğretir o zaman değil mi en azından? Öğretti mi? Öğretti...
Büyüttü mü? Büyüttü...
Güçlüyüm ama! Tüm yarama rağmen...
Bazı aşklar vardır; yokluğa gebedir. Ne zamanı vardır, ne saati, ne günü, ne gecesi, ne uykusu, ne yemeği... Mahrumdur, azdır, zamansızdır... Kimyası budur. Olsun!
Zordur, keskindir, sivridir... Acısı da çoktur, duygusu da, ayrılığı da, hatası da...
Bazı aşklar vardır, kimsesiz bırakır insanı; dünyayla bir başına. Olsun! Acı da benden yana şimdi, aşk da benden yana... Yalnız kalmışlığım da, bırakılmışlığım da. Şimdi suçlu sayılmışlığım da bundandır ya, olsun!
Bazı aşklar varmış meğerse bir cümlelik savunmayı bile hak etmezmiş ya, olsun!
Güçlüyüm ama!
Severken yer gök benimmiş oysa. Bırakmazmış, gitmezmiş... Buna inanılır, bu bilinirmiş...
Hiç bir duygu tek taraflı yaşanmazmış ama. İki kişilik suçlarda tek kişi olmamalıymış göğüslemesi gereken sonuçları da. Tek başımayım ya, olsun! Herkes üstüme geliyor ya, gelsin. Yaşarken iki kişiden biri olan, ama şimdi tek başına bırakanın da canı sağolsun!
Diyorum ya şimdi “hiç acımıyor içim...” Diyorum ya, “unuttum...” Hani diyorum ya, “umurumda bile değil...” Diyorum ya hani “geldi geçti...” Diyorum ya "zaten önemli değildi..." Şu güçlü duruşum çok canım yandığından değil midir? Bundan değil midir savurduğum cümleler ve savrulduğum beraberinde. Bundan değil midir acımasız kelimeler seçmişliğim ve getirmişliğim yan yana... Kimse beni korumadığından mıdır kendimi korumaya çalışmam tehlikeli duruşlarda? Herkesin bir duruşu vardır ya bu hayatta, benimki de bu belki!
Olsun!
Aşk sebebiyle beni suçlayan, suçlasın. Aşka yasak koyan koysun. Arkamdan konuşan konuşsun. Hiç susmasın hatta. Ben bir daha konuşmamak üzere susuyorum şimdi, sonu çirkin biten bu hikayede, bütün korunmasızlığımla...
Çığlığım da aşktan sebep, gözyaşım da, isyanım da, suskunluğum da, bağırışım da... Aşkı yerden yere vuruşum da, böyle asi bakışım da...
Güçlüyüm ama! Tüm yarama rağmen...
Kırdıysam affet...
Ateş, küle sözünü sönerek tutacak!
Alıntı
Bazı aşklar vardır kendine bedel ister. Ödedim!
Bazı aşklar vardır acıtır. Acıdım!
Yıllar geçer belki... Geçti!
Ömrümün en güzel yılları mı? Olsun!
Yaşanan her şey yaşandığına değer mutlaka. Değdi mi?
Bir şey öğretir o zaman değil mi en azından? Öğretti mi? Öğretti...
Büyüttü mü? Büyüttü...
Güçlüyüm ama! Tüm yarama rağmen...
Bazı aşklar vardır; yokluğa gebedir. Ne zamanı vardır, ne saati, ne günü, ne gecesi, ne uykusu, ne yemeği... Mahrumdur, azdır, zamansızdır... Kimyası budur. Olsun!
Zordur, keskindir, sivridir... Acısı da çoktur, duygusu da, ayrılığı da, hatası da...
Bazı aşklar vardır, kimsesiz bırakır insanı; dünyayla bir başına. Olsun! Acı da benden yana şimdi, aşk da benden yana... Yalnız kalmışlığım da, bırakılmışlığım da. Şimdi suçlu sayılmışlığım da bundandır ya, olsun!
Bazı aşklar varmış meğerse bir cümlelik savunmayı bile hak etmezmiş ya, olsun!
Güçlüyüm ama!
Severken yer gök benimmiş oysa. Bırakmazmış, gitmezmiş... Buna inanılır, bu bilinirmiş...
Hiç bir duygu tek taraflı yaşanmazmış ama. İki kişilik suçlarda tek kişi olmamalıymış göğüslemesi gereken sonuçları da. Tek başımayım ya, olsun! Herkes üstüme geliyor ya, gelsin. Yaşarken iki kişiden biri olan, ama şimdi tek başına bırakanın da canı sağolsun!
Diyorum ya şimdi “hiç acımıyor içim...” Diyorum ya, “unuttum...” Hani diyorum ya, “umurumda bile değil...” Diyorum ya hani “geldi geçti...” Diyorum ya "zaten önemli değildi..." Şu güçlü duruşum çok canım yandığından değil midir? Bundan değil midir savurduğum cümleler ve savrulduğum beraberinde. Bundan değil midir acımasız kelimeler seçmişliğim ve getirmişliğim yan yana... Kimse beni korumadığından mıdır kendimi korumaya çalışmam tehlikeli duruşlarda? Herkesin bir duruşu vardır ya bu hayatta, benimki de bu belki!
Olsun!
Aşk sebebiyle beni suçlayan, suçlasın. Aşka yasak koyan koysun. Arkamdan konuşan konuşsun. Hiç susmasın hatta. Ben bir daha konuşmamak üzere susuyorum şimdi, sonu çirkin biten bu hikayede, bütün korunmasızlığımla...
Çığlığım da aşktan sebep, gözyaşım da, isyanım da, suskunluğum da, bağırışım da... Aşkı yerden yere vuruşum da, böyle asi bakışım da...
Güçlüyüm ama! Tüm yarama rağmen...
Kırdıysam affet...
Ateş, küle sözünü sönerek tutacak!
Alıntı
