kelimelerin tükendiği bir anda tutunulan bir çığlıktır bazen susmak.
müthis bir savunma silahı.
darmadağın bir ömrün özetidir bazen.
altındır söz söylemekle kıyaslandığında.
kalıplaşmış ahlak kurallarına uymak saygı yaşça büyükleri hoşgörmek kalplerini kırmamak adına sessiz kalma orucudur bazen.
bazen de verilebilecek en büyük cezadır insana.
söylenmemesi gerekenin şiiridir bazen susmak.
yağmurları biriktirmektir buğulu cama yapışmış bir hüzünlü çocuk yüzüyle.
kelimelerden sömürülmüş dudakların huzura varan yoludur.
çoğu zaman bir çok manaları saklar sessizliğinde.
simsiyah bir şehvet şalına bürünmüş erdemdir bazen.
sıranın sana da gelmesi bazen sustukça.
bir kaçış kendinden öteye.
bir akif inan şiiridir:
’’susarak anlattın bütün gizliyi
sakladım duygumu ben konuşarak’’
orhan veli’nin imlediğidir bazen de;
bir yer vardır bilirsiniz
her şeyi söylemek mümkündür;
epeyce yaklaşmışsınızdır duyarsınız;
ama anlatamazsınız.
susarsusarsınız;
bir çığ olur içinizde gitgide büyüyen
ezilir altında kalır bazen duygular o çığın
bir sezen aksu şarkısında:
’’haklısın biraz geç karşılaştık
oysa hiç konuşmadan anlaştık
bazı şeyler var ki söylenmiyor
biz senle sözleri susarak aştık’’
ezginin günlüğü’nde notalara dokunan kelimelerdir bazen:
"anlardım aklından geçenleri
sustukça konuştuk sanki
sevdaymış yine bu içimizde
yıllardır uyuyan diri
sessizlik sensin geceleri"
sessiz bir musikidir eski bir istanbul tablosunda;
lal olmuş bir tarihi renklerle aksettiren.
tozlu rafları mesken tutmuş mesnevi’sinde mevlana’nın
iki dudak bekleyen binlerce sözden biridir bazen;
’’ne söylersen söyle bütün söylediklerin karşindakinin anlayabildiği kadardir.’’
bazen kağıt bir gemiye yazılıp okyanuslara bırakılmış şiirdir:
"döndük duygu bulutlarını bırakıp bir masada
düşsüz devinimsiz bir uyumsuz gerçeğe
çok uzun bir suskunluğu buruksu
anlayıp konuştuk sessizce…”
kabullenmektirortak olmaktır bir suçaikrardan gelir bazen.
sussa mıydık bağırsa mıydık içimizi bilemedik.
bazen sustuk kaybettik bazen bağırınca.
özdemir asaf’ın insanın aynasından yansıttığı imgelerdir:
’’bir insan olsun
olsun da burada
bir insan olsun
orada
nerede olursa olsun
bir insan
gitse olsun kalsa olsun
giderse olan gitmezse duran
aranır bir insan bir insanı
arar bir insanı bir insan
söylenemiyor çok şey
susmadan’’
şimdi susma vakti.
müthis bir savunma silahı.
darmadağın bir ömrün özetidir bazen.
altındır söz söylemekle kıyaslandığında.
kalıplaşmış ahlak kurallarına uymak saygı yaşça büyükleri hoşgörmek kalplerini kırmamak adına sessiz kalma orucudur bazen.
bazen de verilebilecek en büyük cezadır insana.
söylenmemesi gerekenin şiiridir bazen susmak.
yağmurları biriktirmektir buğulu cama yapışmış bir hüzünlü çocuk yüzüyle.
kelimelerden sömürülmüş dudakların huzura varan yoludur.
çoğu zaman bir çok manaları saklar sessizliğinde.
simsiyah bir şehvet şalına bürünmüş erdemdir bazen.
sıranın sana da gelmesi bazen sustukça.
bir kaçış kendinden öteye.
bir akif inan şiiridir:
’’susarak anlattın bütün gizliyi
sakladım duygumu ben konuşarak’’
orhan veli’nin imlediğidir bazen de;
bir yer vardır bilirsiniz
her şeyi söylemek mümkündür;
epeyce yaklaşmışsınızdır duyarsınız;
ama anlatamazsınız.
susarsusarsınız;
bir çığ olur içinizde gitgide büyüyen
ezilir altında kalır bazen duygular o çığın
bir sezen aksu şarkısında:
’’haklısın biraz geç karşılaştık
oysa hiç konuşmadan anlaştık
bazı şeyler var ki söylenmiyor
biz senle sözleri susarak aştık’’
ezginin günlüğü’nde notalara dokunan kelimelerdir bazen:
"anlardım aklından geçenleri
sustukça konuştuk sanki
sevdaymış yine bu içimizde
yıllardır uyuyan diri
sessizlik sensin geceleri"
sessiz bir musikidir eski bir istanbul tablosunda;
lal olmuş bir tarihi renklerle aksettiren.
tozlu rafları mesken tutmuş mesnevi’sinde mevlana’nın
iki dudak bekleyen binlerce sözden biridir bazen;
’’ne söylersen söyle bütün söylediklerin karşindakinin anlayabildiği kadardir.’’
bazen kağıt bir gemiye yazılıp okyanuslara bırakılmış şiirdir:
"döndük duygu bulutlarını bırakıp bir masada
düşsüz devinimsiz bir uyumsuz gerçeğe
çok uzun bir suskunluğu buruksu
anlayıp konuştuk sessizce…”
kabullenmektirortak olmaktır bir suçaikrardan gelir bazen.
sussa mıydık bağırsa mıydık içimizi bilemedik.
bazen sustuk kaybettik bazen bağırınca.
özdemir asaf’ın insanın aynasından yansıttığı imgelerdir:
’’bir insan olsun
olsun da burada
bir insan olsun
orada
nerede olursa olsun
bir insan
gitse olsun kalsa olsun
giderse olan gitmezse duran
aranır bir insan bir insanı
arar bir insanı bir insan
söylenemiyor çok şey
susmadan’’
şimdi susma vakti.
