Bir varmış bir yokmuş? Bir zamanlar büyük Çin'de dünyalar güzeli bir kız yaşarmış!
Kız öyle güzelmiş ki, bir gören bir daha unutmazmış. Çok uzak diyarlardan zengin mi zengin, yakışıklı mı yakışıklı genç prensler, asil delikanlılar onu görmeye gelirmiş. Fakat her güzelin bir kusuru olur ya, bu güzeller güzeli kızın kusuru da kimseyi beğenmemesiymiş. Kendisiyle evlenmek isteyen nice prense, şövalyeye ??ıh? demiş. Aynı kasabada oturan bir genç de, bu kendi güzel, burnu büyük kıza aşık olmasın mı! Niyeti ciddi. Anacığını gönderip istetmiş. Ama kız yine aynı cevabı vermiş:
-Benim kadar güzel biri, senin cılız, çilli oğlunu ne yapsın teyze.
-Söyle bana dedeciğim. Burada güzelliğiyle mehtabı bile kıskandıran bir kız yaşardı. Acaba şimdi nerededir, hali nicedir?
İhtiyar, karşıdakinin güzel kızın reddettiği yüreği yaralı sevdalılardan biri olduğunu hemen anlamış.? Haa, o mu? Kocasıyla şurada oturuyor? deyip, gül bahçesi içindeki beyaz boyalı evi göstermiş. Bizimkinin kalbi kıskançlıkla burulmuş. ? O dünya güzelini evlenmeye razı eden kim bilir ne kadar yakışıklı, ne kadar zengindir? diye dertlenmiş. Hatta, gizlenip, kızın kocasını evden çıkarken izlemiş. Ağzından istemeden bir çığlık yükselmiş:
Amanın o ne!
Kadın boynunu bükmüş:
-Sırrımı sana açıklarım ama bir şartla.
- Söyle nedir şartın?
-Bahçedeki en güzel gülü koparıp bana getir. Ama sakın arkada bıraktığın gülü alma.
Adam hemen yüzlerce gülün misler gibi koktuğu bahçeye dalmış. Önce çok güzel sarı br gül görmüş. Tam elini ona uzatırken gözüne ilerdeki kocaman pembe gül ilşmiş. Onu koparmak isterken sağda daha muhteşem güzellikteki kırmızı bir gül görmesin mi? Gülden güle koşarken bir de bakmış ki bahçenin sonuna gelmiş. Arkasına dönmesi yasak ya mecburen son gülü koparmış.
Kıza bahçenin en güzel gülünü götürmek isterken, şimdi elinde yaprakları solmuş, cılız bir gül varmış.
Kız öyle güzelmiş ki, bir gören bir daha unutmazmış. Çok uzak diyarlardan zengin mi zengin, yakışıklı mı yakışıklı genç prensler, asil delikanlılar onu görmeye gelirmiş. Fakat her güzelin bir kusuru olur ya, bu güzeller güzeli kızın kusuru da kimseyi beğenmemesiymiş. Kendisiyle evlenmek isteyen nice prense, şövalyeye ??ıh? demiş. Aynı kasabada oturan bir genç de, bu kendi güzel, burnu büyük kıza aşık olmasın mı! Niyeti ciddi. Anacığını gönderip istetmiş. Ama kız yine aynı cevabı vermiş:
-Benim kadar güzel biri, senin cılız, çilli oğlunu ne yapsın teyze.
Aradan yıllar geçmiş, kalbi kırılan delikanlı kasabadan ayrılmış. Kendine yeni bir hayat kurmuş; evlenmiş, çoluk çocuğa karışmış.
Bir gün yolu vaktiyle güzel kızla birlikte yaşadığı kasabaya düşmüş. Rastladığı ilk ak sakallı yaşlıya sormuş:-Söyle bana dedeciğim. Burada güzelliğiyle mehtabı bile kıskandıran bir kız yaşardı. Acaba şimdi nerededir, hali nicedir?
İhtiyar, karşıdakinin güzel kızın reddettiği yüreği yaralı sevdalılardan biri olduğunu hemen anlamış.? Haa, o mu? Kocasıyla şurada oturuyor? deyip, gül bahçesi içindeki beyaz boyalı evi göstermiş. Bizimkinin kalbi kıskançlıkla burulmuş. ? O dünya güzelini evlenmeye razı eden kim bilir ne kadar yakışıklı, ne kadar zengindir? diye dertlenmiş. Hatta, gizlenip, kızın kocasını evden çıkarken izlemiş. Ağzından istemeden bir çığlık yükselmiş:
Amanın o ne!
Adam şişman, kel, çirkin mi çirkin biriymiş. Zenginlik şöyle dursun, meteliksizin tekiymiş.
Merakı iyice artan eski aşık, kalbi çarparak kızın kapısını çalmış. Kadına ?Ben senin evlenmek istemediğin falan adamım? diye kendini tanıtmış? Sen beni beğenmedin, nice prensleri reddettin. Niye böyle biriyle evlendin? diye sormuş.Kadın boynunu bükmüş:
-Sırrımı sana açıklarım ama bir şartla.
- Söyle nedir şartın?
-Bahçedeki en güzel gülü koparıp bana getir. Ama sakın arkada bıraktığın gülü alma.
Adam hemen yüzlerce gülün misler gibi koktuğu bahçeye dalmış. Önce çok güzel sarı br gül görmüş. Tam elini ona uzatırken gözüne ilerdeki kocaman pembe gül ilşmiş. Onu koparmak isterken sağda daha muhteşem güzellikteki kırmızı bir gül görmesin mi? Gülden güle koşarken bir de bakmış ki bahçenin sonuna gelmiş. Arkasına dönmesi yasak ya mecburen son gülü koparmış.
Kıza bahçenin en güzel gülünü götürmek isterken, şimdi elinde yaprakları solmuş, cılız bir gül varmış.
