Türkçe’de pek çok kelimenin yanlış yazımı ya da telaffuzu sonucunda anlatmak istediklerimiz çok farklı şekilde anlaşılabilir. Bunun en temel ve en çok hataya neden olan örneklerinden birisi de 'tabi' ve 'tabii' kelimelerinin arasındaki tek harflik o farktır.
Türkçe ana diliniz olsa bile hiç konuşurken ya da yazarken zorlandığınız noktalar oldu mu? Eğer düzgün telaffuz ve yazım kurallarına dikkat eden biriyseniz, aslında çok sayıda eksiğinizin olduğunu anlamınız an meselesi olabilir. Zira Türkçe’nin profesyonelleri bile, bazen çok basit hatalar yapabiliyorlar.
Sosyal medyada patlak veren Demet Akalın’ın paylaşımlarını düzelten Twitter hesabı tadında bir hizmetle karşınızdayız. (Gene Akalın’ın paylaşımlarını düzelten Güney Koreli arkadaşa da selam gönderiyoruz)
Konuşmanın ve anlaşmanın çok zor olduğu bir dilimiz var. Bunun nedeni Arapça, Osmanlıca ve Farsça’da gelen kelimelerin latin alfabesi kullanılarak ifade edilmeye çalışılması. Kuşkusuz modern Türk alfabesi bu ihtiyacı karşılamakta çok başarılı, ancak dikkat edilmesi gereken hususlar var.
Örneğin, 'tabi' ve 'tabii' kelimelerini hiç düşündünüz mü? Gelin yakından bakalım:
Öncelikle her iki kelimenin de kökü Arapça’dan geliyor ve aslında Arapça’da da neredeyse aynı şekilde ifade ediliyorlar:
“Yurttaşlarım arasında bana bu yabancılığı çektirmemek isteyenler de oldu tabii."
İki kelimenin en çok karıştığı kullanım alanı ise “elbette” kelimesinin alternatifini ararken yaşanan sıkıntılar. Buradan yola çıkarak, sonunda iki tane “i” harfi bulunan “tabii” kelimesinin “elbette” kelimesine alternatif olduğunu söyleyebiliriz.
Tdk
Türkçe ana diliniz olsa bile hiç konuşurken ya da yazarken zorlandığınız noktalar oldu mu? Eğer düzgün telaffuz ve yazım kurallarına dikkat eden biriyseniz, aslında çok sayıda eksiğinizin olduğunu anlamınız an meselesi olabilir. Zira Türkçe’nin profesyonelleri bile, bazen çok basit hatalar yapabiliyorlar.
Sosyal medyada patlak veren Demet Akalın’ın paylaşımlarını düzelten Twitter hesabı tadında bir hizmetle karşınızdayız. (Gene Akalın’ın paylaşımlarını düzelten Güney Koreli arkadaşa da selam gönderiyoruz)
Konuşmanın ve anlaşmanın çok zor olduğu bir dilimiz var. Bunun nedeni Arapça, Osmanlıca ve Farsça’da gelen kelimelerin latin alfabesi kullanılarak ifade edilmeye çalışılması. Kuşkusuz modern Türk alfabesi bu ihtiyacı karşılamakta çok başarılı, ancak dikkat edilmesi gereken hususlar var.
Örneğin, 'tabi' ve 'tabii' kelimelerini hiç düşündünüz mü? Gelin yakından bakalım:
Öncelikle her iki kelimenin de kökü Arapça’dan geliyor ve aslında Arapça’da da neredeyse aynı şekilde ifade ediliyorlar:
- Tabi: Arapça “te-be-ayn” kökünden geliyor ve “taabi” şeklinde okunuyor. Anlamı; bağlı olmak, nedensellik bağlantısı kurmak, etkisi altında kalmak. TDK bu kelimeyi “tabi olmak” deyimiyle ele alıyor ve anlamını şu şekilde açıklıyor: Birinin kontrolü altına girmek, bir şeye veya bir kimseye bağlı olmak.
- Tabii: Arapça “tı-be-ayn” kökünden geliyor ve yazıldığı gibi okunuyor. Anlamı; doğal olmak, alışılmış olmak, beklenildiği gibi olmak, mantığa sığmak, doğal olarak beklenilen olmak. TDK bu kelimeyi de aynı şekilde tanımlıyor ve şu örnekleri veriyor:
“Yurttaşlarım arasında bana bu yabancılığı çektirmemek isteyenler de oldu tabii."
İki kelimenin en çok karıştığı kullanım alanı ise “elbette” kelimesinin alternatifini ararken yaşanan sıkıntılar. Buradan yola çıkarak, sonunda iki tane “i” harfi bulunan “tabii” kelimesinin “elbette” kelimesine alternatif olduğunu söyleyebiliriz.
Tdk
