Türklerin “Bağlılık” ve evlenme ritüellerinden biri de “Kur Kurşanmak” yani kemer kuşanmaktır. Alpların inisiyasyon ve rütbe törenlerinde kuşandıkları kemerlere, “Kur” adı verilir. Kur Kurşanan Alp’lar, sadakat andı içer ve “Bağlılık” sözü verirlerdi.
Göktürkler döneminde Kur adı verilen kuşaklar kadınlara da verilirdi. Üzerinde aslan ikonografisi olan kurları kuşanan kadınlar, askeri amirlere bağışlanırdı. Bu bir tür evlilik ritüeli idi. Yani Kemer Kuşanan kadınlar, bu sembolik Evlilik Bağı olan Kuşak ile Bağlanırdı.Kadınlar kumaştan yapılmış kemerlerde kuşanırdı. Bu kemerlerin üzerine aynalar asılırdı.
Hun ve Göktürkler dönemindeki bir başka bağlılık göstergesi başa bağlanan ve giyilen başlıklardı. Alp’lar başlarına, bağlı oldukları kağan ve birliğe göre renkli bez parçaları bağlardı.
Türkçe “Başı Bağlı” ya da “Başı Bozuk” tabirleri erler için kullanıldığı gibi, gelinler için de kullanılır. Evlilik için “Söz Vermiş” bir anlamda “Ant İçmiş” kızlara “Başı Bağlı” denir. Gelinlerin başları çoğunlukla kırmızı renk ile bağlanır ya da örtülür.
Aynı şekilde günümüzde süren gelinlere “Al Kuşak” bağlama ritüeli de bu eski Türk mitolojik düşüncesi ile alakalıdır. Al kuşak gelini hem al karısından korur, hem de onun belinin bağlanması, “Evlilik Bağı” olarak yorumlanır.Tüm bu törenler, evlilik sözleşmesi için yapılan Ant Ritüelleridir.
Nuray Bilgili..
