Kendimi tutmakta zorlandığım anlardan biri yine beni yedi bitirdi. Geçenlerde bir lokantada yemek yemeğe konsantre olmuşken yan masadaki bir babanın kızlarıyla yaptığı diyalog ilgimi çekti. Biri dokuz on yaşlarında diğeri dört yaşında iki şeker kız. Yanlarında oturmuş onlara bakan küçük bir yavru kediyi görür görmez feryadı bastı küçük olan kız. Bu kedide nereden çıktı! Annee! diye bağırmaya başladı.
Ah be baba ne yaptın
Baba, kovarım bir daha gelmez kızım gibi laflar söylemeye başladı. Onu da bırakın, su atarım kızım bir daha gelmez deyip küçücük kedinin üzerine suyu boca ediverdi. Ardından gelen en enteresan cümle ise, Kediler sinsidir kızım ne yapacakları belli olmaz deyiverdi. Neyse.. Birkaç dakika sonra başka bir kedi geldi ve küçük kız bir önceki kedi ziyaretinden daha çok feryadı figan bağırmaya başladı.
Hani babası her şey yapabilirler sağları solları belli olmaz demişti ya, çocuk haliyle daha çok korktu. Sonrasında yemeğin sonsuna kadar zavallı çocuk sandalyenin tepesinde korkulu gözlerle etrafta kedi var mı diye etrafı dikizledi. Durumdan rahatsız olan baba baktı ki çocuğu sandalyeye oturtamayacak, bir şey olmaz kızım sadece küçük bir kedi deyince artık benim dersimden nasibini alma vaktinin geldiğini düşündüm ve birkaç laf ettim kendisine Allahtan dinledi. Yani umarım ?
Hangisi doğru?
Sizce bu durumda kendiniz çocuğun yerine koyarsanız kafanız karışmaz mıydı? Hayvanlardan korkmalı mıyım? Korkmamalı mıyım?
Öncelikle, verilen mesajlar ne olursa olsun açık ve net olmalıdır.
Hayvanlardan bu kadar çok çocuklarını korkutan başka millet var mı bilmiyorum.
Çocuğa ne yaptığınızın farkında olmayabilirsiniz ama, ileride kedi fobisi olan her yerde kedi görünce yerinden fırlayıp yolunu değiştiren fobik bir kişilik yaratabilirsiniz.
Çocukların hayvan sevgisini geliştirmesi ve paylaşmayı öğrenme aşamasında bir adım atmak için, evde bir evcil hayvanın olması çok faydalı. Çocuğun sağlıklı psikolojik ve sosyal gelişimi için atılacak bu doğru adım için, bugüne kadar yaptığınız yanlışları bir gözden geçirin telafisi hiçbir zaman geç değildir.
Çocuklara korkudan çok sevgiyi öğretmeliyiz!
Uzm. Psk. Ceyda ŞENEL
Ah be baba ne yaptın
Baba, kovarım bir daha gelmez kızım gibi laflar söylemeye başladı. Onu da bırakın, su atarım kızım bir daha gelmez deyip küçücük kedinin üzerine suyu boca ediverdi. Ardından gelen en enteresan cümle ise, Kediler sinsidir kızım ne yapacakları belli olmaz deyiverdi. Neyse.. Birkaç dakika sonra başka bir kedi geldi ve küçük kız bir önceki kedi ziyaretinden daha çok feryadı figan bağırmaya başladı.
Hani babası her şey yapabilirler sağları solları belli olmaz demişti ya, çocuk haliyle daha çok korktu. Sonrasında yemeğin sonsuna kadar zavallı çocuk sandalyenin tepesinde korkulu gözlerle etrafta kedi var mı diye etrafı dikizledi. Durumdan rahatsız olan baba baktı ki çocuğu sandalyeye oturtamayacak, bir şey olmaz kızım sadece küçük bir kedi deyince artık benim dersimden nasibini alma vaktinin geldiğini düşündüm ve birkaç laf ettim kendisine Allahtan dinledi. Yani umarım ?
Hangisi doğru?
Sizce bu durumda kendiniz çocuğun yerine koyarsanız kafanız karışmaz mıydı? Hayvanlardan korkmalı mıyım? Korkmamalı mıyım?
Öncelikle, verilen mesajlar ne olursa olsun açık ve net olmalıdır.
Hayvanlardan bu kadar çok çocuklarını korkutan başka millet var mı bilmiyorum.
Çocuğa ne yaptığınızın farkında olmayabilirsiniz ama, ileride kedi fobisi olan her yerde kedi görünce yerinden fırlayıp yolunu değiştiren fobik bir kişilik yaratabilirsiniz.
Çocukların hayvan sevgisini geliştirmesi ve paylaşmayı öğrenme aşamasında bir adım atmak için, evde bir evcil hayvanın olması çok faydalı. Çocuğun sağlıklı psikolojik ve sosyal gelişimi için atılacak bu doğru adım için, bugüne kadar yaptığınız yanlışları bir gözden geçirin telafisi hiçbir zaman geç değildir.
Çocuklara korkudan çok sevgiyi öğretmeliyiz!
Uzm. Psk. Ceyda ŞENEL
