Unutamadığın Bir Hatıranı Paylaş..

hepimizin mazisinde unutamadığımız bir hatırası muhakkak vardır,geçmişte kalan dostlarımız,arkadaşlarımız,ve hatta okul yıllarımızdan öğretmenlerimiz,hem onları bir vesile ile anmış olalım,hem anılarımızı buradaki yeni dostlarımızla paylaşmış olalım..buyurun anılarımız..

ilk profesyonel futbol oynamaya başladığımda 17 yaşındaydım,çıktığım ilk müsabakada 5 tane gol yedim,takımın hocası Coşkun Demirbakandı, otobüse bindik sakaryaya geri dönerken ben kafamı cama yaslayıp sadece dışarıya doğru bakıyor ve hüngür hüngür ağlıyordum,yanıma takımın abilerinden Yener abi oturdu,ne ağlıyorsun kaleci dedi,ben daha çok ağlamaya başladım.öyle zoruma gidiyorduki anlatamam,biz dedi profosyenel futbolcuyuz,mağlup olduğumuzda para kaybettiğimiz için ağlarız,tabeladaki sonuca seyirci ağlar dedi,o dakikada bu işin tabiatını anladım.. @Sentinus beşiktaş elendiği için ağlayan sen,prim ve para kaybettiği için ağlayan futbolcudur sakın unutma..

kAşİf dediki:

ilk profesyonel futbol oynamaya başladığımda 17 yaşındaydım,çıktığım ilk müsabakada 5 tane gol yedim,takımın hocası Coşkun Demirbakandı, otobüse bindik sakaryaya geri dönerken ben kafamı cama yaslayıp sadece dışarıya doğru bakıyor ve hüngür hüngür ağlıyordum,yanıma takımın abilerinden Yener abi oturdu,ne ağlıyorsun kaleci dedi,ben daha çok ağlamaya başladım.öyle zoruma gidiyorduki anlatamam,biz dedi profosyenel futbolcuyuz,mağlup olduğumuzda para kaybettiğimiz için ağlarız,tabeladaki sonuca seyirci ağlar dedi,o dakikada bu işin tabiatını anladım.. @Sentinus beşiktaş elendiği için ağlayan sen,prim ve para kaybettiği için ağlayan futbolcudur sakın unutma..

Genişletmek için tıklayın...

Orası öyle de abi. Beşiktaş'ın bende ki yerini kimseye anlatamıyorum ben. Takım olarak tuttuğumdan falan değil benim bu bağlılığım Beşiktaş'a. Hatta bir sonra ki postta bende bir anımı anlatayım. O zaman anlarsınız bir nebze de olsa beni abi.

Sentinus dediki:

Orası öyle de abi. Beşiktaş'ın bende ki yerini kimseye anlatamıyorum ben. Takım olarak tuttuğumdan falan değil benim bu bağlılığım Beşiktaş'a. Hatta bir sonra ki postta bende bir anımı anlatayım. O zaman anlarsınız bir nebze de olsa beni abi.

Genişletmek için tıklayın...

anlat abim dök içini yoksa bu gece uyuyamıyacaksın ..

Daha ilk okul sonları veya orta okul başlarıydı hatırlayamıyorum tam olarak. Bir kız gelmişti bizim sınıfa. Ama ne gelmek. Kapıdan bir beşer değil de bir nur parçası girdi sanki. Böyle filmlerde olur ya hani, her yer kararır da sadece odak nokta kalır ekranda. Bende öyle oldum işte. Yarım saat falan nefes alamadım resmen. Neyse uzatmayalım fazla. Biz bununla bayağı samimileştik. Belki çocukça bir şeydi ama çok güzeldi. Annesine şakayla karışık damadın ben olucam falan der, elini öperdim her gördüğüm yerde. Bu derece güzel ve özeldi her an. Ama sonu Mahsun Kırmızıgül filmleri gibiydi. İkinci senenin ortalarında beyninde ki timörden dolayı ameliyat olurken kaybettim kendisini. Hemde kendi doğum günümde. Ben ondan sonra kaybettim kendimi. Psikolojik travmalar falan. Bipolar bozuklukta o zaman başladı bende işte. Neyse ben 1 sene falan bildiğin idiot gibi geziyorum ortada.
Bizim üst sokakta mahallesin abilerinden İsa abi var. Ömrünü Beşiktaş'a adamış birisidir. Bir gün kulağımdan tuttuğu gibi Beşiktaş maçına götürdü. Hiç unutmam 2-2 lik Gençler maçıydı. Orada üç beş abiyle tanıştırdı beni.
Ben kendimden geçmiştim ama o atmosferin etkisiyle. O gün ilk defa muhabbet etmeye başlamıştım. Davranışlarımda ki düzelmeler ondan sonra ilerleme kat etti. Krizler azaldı vs. vs. derken bir bakmışım her hafta maçtayım ben.

Sonuç olarak, eğer bugün ben bu haldeysem bu Beşiktaş sayesindedir. Kimse beni aksine inandıramaz.

İsa abiden de kral'ını tanımam şu hayatta. Adamsın İsa abim. Selam olsun sana da.

ilkokulda bir kez yalan söyledim,öğretmenim beni sopayla bir dövdü aklınız durur,canım hiç yanmadı o kadar çok mahcup olmuştumki dayağı hissetmiyordum,ayaklarım önemiydi arkamdamıydı,kollarım açıkmıydı kapalımıydı yüzüm önümdemiydi arkamdamıydı onu bile karıştırmıştım,yaşadığım o mahcubiyeti asla ama asla unutamam,,Allah rahmet eylesin..mesut kandil öğretmenim..nasihatin hala kulağımda..

2 yil once lise 3teyken, Tire gezisinde elimdeki papatyalari kapisinin onunde oturan yasli bir kadina verip elini opmustum. Anlayamadigm bir seyler soylemisti ve gozleri dolu doluydu

Ortaokul birinci sınıfta sınıf başkanıyken beni en çok seven sosyal bilgiler öğretmenimden yediğim dillere destan dayak aklıma geldi Sebebi sınıftaki gürültüye rağmen bir tek kişinin ismi yazılı değildi kendimi feda ettim. Ellerin dert görmesin hocammm.

Sayın Hüsamettin Cindorukla Adnan menderesin idam edime sebebini sormamla başlayan 30dk lık sohbeti unutamıyorum...