Bırakın
İç sızım bir an durmasın
O yârin yoluna yürek kanasın
Sinede
Bahar açmasın, solsun
Aşk demini alsın heder olmasın
Lisan,
Sukutun erdemiyle ansın
Hal tefekkürün içinde kuşansın
Mana
Buharlaşmasın ruh kansın
Kalbim muhabbetle aşkı yaşasın
Ne sel
Ne de esen yelden korkma
Korkuların girdabına, sen soluma
Kalbini
Bir yokla ruhunla barışık yaşa
Aşkın naifliğini zevkine hasretme
Aşk,
Asıl olan korkunun dergâhıdır
Ruhuyla nefeslenmeyeni kim anlar
Geçip
Giden zamanlar ne anlatırlar
Aşk gök kubbeden insana bakarlar
Her
Geçen gün o arz darlık yaşıyor
İnsan denen varlık zevkine koşuyor
O mahşer
Adına kıyamda duruluyor
Hâkimi mutlak hazin ki anlaşılmıyor
Mustafa CİLASUN
