Kalmaz; ne iz, ne toz, ne duman kalır.
Dalgacık silinir ve umman kalır.
Bu hale geldi mi bir kere işler,
Son güne çok kısa bir zaman kalır.
Can kaygısı batsın yerin dibine;
Sanma evlât kalır, hanüman kalır.
Gelenler, gidenler, hep aynı soydan;
Bu düşman giderse, o düşman kalır.
Ve kim inletirse en çok milleti,
Başında en büyük kahraman kalır.
Sorma kim kalırmış diye ikbalde,
Vatanı satsalar, göz yuman kalır.
Ozanım, odur ki, gerçekten mesut,
Her şeyini verir, müslüman kalır.
Necip Fazıl Kısakürek
(1971)