“Herkesin bir Feride’si vardır ben bilmez miyim Herkesin bir ayakkabısı gibi bir de şarkısı Herkesin bir kimsesi vardır ben bilmez miyim Bir de kimsesizliği…”
boşalttığım valizden, yürüyemediğim yollar sızıyor parkeye.
daha önce keşfetmediğim için ağlayacağım bir şarkıyı arıyorum herkesin ağzında.
söylesinler ve yokolsunlar istiyorum.
çok önemli bir çocuğu az öpmüşüm kış geliyor. aç karnına hasretlik çekmek mideye zarar.
ben sadece kusarsam dindirebiliyorum adrenalimi. yürüyemediğim yollar jiletten olmalı, ayaklarımın altı sancıyor.
...
İnsanın kendine mahkum olmasından daha büyük bir ceza gelmiyor aklıma.
Öyle Bir Sev/ki…
Herkes herkesi aynı sev(e)mez…
Kimileri gururunun yettiği kadar sever…
Kimileri ömrünün yettiği kadar sever…
Kimileri de ”Ölüm’ün ayırdığını kim söylemiş?” der…
Ten yoluyla bulaşır! derlerdi hastalık.
Bende dünya tersine döndü sevgili; Sen yoluyla bulaştı sevda.
İşte o gün bugündür aşkla kan bağı olan bütün ırk yasta..
Hayat , beni bulduğun her yerde yere yapıştırmak zorunda değilsin bunu biliyorsun değil mi?
Başka serseri ruhlarda var, bu koca dünya denen yer de....
Derimi ve küskünlüğümü sıyır. Çünkü hayat kurban arar. Çekirgenin üçüncü sıçrayışı….
Acı büyükse bu bana yakışır. Ama sıradansın, ama vasatsın, ama elveda.
Baksana.. Sana hiç gözyaşı hediye edildi mi?
Mektuplarını sen yazmadan önce okudum ve sana gözyaşlarımı hediye etmeye karar verdim.
Al avucuna doldur, yüzündeki kabukları soy; kırmızının sızısını gör.
Sokakta birine rastlayana kadar git. Ve, ve, ve asla geri dönme.
Ama merak ediyorum; sana hiç aşık oldun mu?..
