çılgınım_www
Forum Tutkunu
Varlık ile Yokluk Arasında Gitmek...
bulunduğum yerden üşenmeden baktıgımda derinlik uzanıyordu bana doğru...
sessizliği görüyordum gözlerim ile..
sessizlik hiç göz ile görünür mü?..
ama gördüm...
aynı karanlık bir deniz gibiydi..
sessiz...
aynı zamanda uykusuzdu...
esrarengizliğin ardına saklanmış gizli bir sırdı adeta...
korkutuyordu beni bunun yanında huzur veriyordu yaratanından ötürü...
kendine çekiyordu ve çağırıyordu beni...
ama ben sadece bakıyordum...
baktıkça kayboluyordum sanki...
ben baktıkça bütünleştik ve gökyüzü eşlik etti bize...
ama o da neydi öyle birden bakmakta olduğum açı daralmıştı...
ışıklar aydınlatmıştı gözlerimi...
Uzaklaşmaya başladım senden..
sana geldiğim gibi...
koptu benden sevinçler, hüzünler...
bir hiç gibi kaldım yollara...
yollar sordu bana nereye ?
bende; dedimki geldiğim yere...
sonrasında yalnızlık sardı bedenimi...
yalnızlığı duymaya başlamıştım...
yalnızlık hiç duyulur mu ?
ama ben duydum...
aynı sessizlik kadar korkutucu, bir o kadar da huzur vericiydi...
şimdi ise herşeyi unutup sessizliği dinliyorum...
Sessizlik dinlenir mi hiç...
ama ben dinliyorum...
karanlıkta kalmış, terkedilmiş yeryüzü misali...
aynı bir gece gibi; yorgunluk suskunluğuydu bu sessizlik...
dinlemekle yetiniyordum sadece...
eğer sen bilmek istersen bu sözden...
bil ki ben bilmem kendimden...
bulunduğum yerden üşenmeden baktıgımda derinlik uzanıyordu bana doğru...
sessizliği görüyordum gözlerim ile..
sessizlik hiç göz ile görünür mü?..
ama gördüm...
aynı karanlık bir deniz gibiydi..
sessiz...
aynı zamanda uykusuzdu...
esrarengizliğin ardına saklanmış gizli bir sırdı adeta...
korkutuyordu beni bunun yanında huzur veriyordu yaratanından ötürü...
kendine çekiyordu ve çağırıyordu beni...
ama ben sadece bakıyordum...
baktıkça kayboluyordum sanki...
ben baktıkça bütünleştik ve gökyüzü eşlik etti bize...
ama o da neydi öyle birden bakmakta olduğum açı daralmıştı...
ışıklar aydınlatmıştı gözlerimi...
Uzaklaşmaya başladım senden..
sana geldiğim gibi...
koptu benden sevinçler, hüzünler...
bir hiç gibi kaldım yollara...
yollar sordu bana nereye ?
bende; dedimki geldiğim yere...
sonrasında yalnızlık sardı bedenimi...
yalnızlığı duymaya başlamıştım...
yalnızlık hiç duyulur mu ?
ama ben duydum...
aynı sessizlik kadar korkutucu, bir o kadar da huzur vericiydi...
şimdi ise herşeyi unutup sessizliği dinliyorum...
Sessizlik dinlenir mi hiç...
ama ben dinliyorum...
karanlıkta kalmış, terkedilmiş yeryüzü misali...
aynı bir gece gibi; yorgunluk suskunluğuydu bu sessizlik...
dinlemekle yetiniyordum sadece...
eğer sen bilmek istersen bu sözden...
bil ki ben bilmem kendimden...
sende sağol 
