DONDURMA SATICISININ MUTLU KADERİ
İnançlarına çok bağlı bir dondurma satıcısı, Vhijipata de Laja kasabasına Meryem Ana’dan iyilik dilemeye geldi.
Şatafatlı bir şey istemekten uzak, dileği basitti ve utangaçlıkla:
‘Küçük işimin iyi gitmesini sağlayınız, dedi; ve özellikle, evimin mutlu bir gelecek görmesi için, bana kibar bir eş yollayınız.’
O günden sonra, havalar özellikle sıcak gitmeye başladı; ve insanlar, lezzetli dondurmalarından satın almaya ona geliyorlardı. Asla böyle kalabalık görmemişti!
Tüm dondurmalarını hemencecik sattı böylece. Bitirir bitirmez beyaz önlüğünü çıkardı ve dağın tepesindeki küçük bir ziyaret yerine doğru yürüyüşe koyuldu. Kutsal dondurma oradan çıkarılıyordu. Çok sayıda inançlı ziyaretçi ve turist buradaki araziden parsel satın almaya çalışıyorlardı. Altın fiyatına kapışıyorlardı.
Kalabalığa yaklaştığında, yalnız bir cholita’yı hemen fark etti. Bana göre, çok genç olmasa da, fena sayılmazdı.
Parlak altın dişini gösteren gülümseyişine, dondurma satıcısı, çok kibarca karşılık verdi. Böylece çok geçmeden konuşmaya başladılar ve yavaştan yavaştan, mesafeli bir şekilde dost olabileceklerine karar verdiler.
Geleneğe uygun olarak, ilahi dileklerde bulunarak Ch’alla yaptılar. Neşeyle kadeh tokuşturarak kutladılar olayı.
Fazla kaçırılmış birkaç kadehin sonunda, cholita, biraz çakır olmuştu ve sonuçta, ne o ne diğeri, nerede olduklarını artık çok iyi bilmiyorlardı.
Gece olunca, düşe kalka, kol kola dondurma satıcısının yeni kiraladığı eve yatmaya gittiler.
Ertesi gün, cholita, utançtan kızarmış, ‘mamita’sı ve ‘papito’sunun karşısına nasıl çıkacağını bilmiyordu. Yirmi bir yılda ilk kez evine gitmediğine yemin ediyordu.
Onurlu dondurma satıcısı, kızın gözyaşlarını dindirmek ve durumu düzeltmek amacıyla derhal kızın ailesine kendini tanıttı.
Aile, bu durumda, onların nişanlanmasına onay vermekte hiçbir zorluk çıkarmadı.
Cholita, akıllı bir kadın olduğunu gösterdi ve işlerini kısa zamanda geliştirdiler. Bölgede bir arazi aldılar ve evlendiler. Düğünleri gösterişli oldu.
Kız, dokumacı çiftin tek çocuğu olduğu (ki ona iyi bir çeyiz verdiler) ve cholita’ların kafası ticarete yatkın olduğu bilindiğinden, günlerinin geri kalanını zengin ve mutlu yaşadılar!
O zamandan beri, dondurma satıcısı, mutluluğunu ve zenginliğini borçlu olduğu, Chijipata’nın cömert bakiresine, çok özel bir bağlılık duyaR.
İnançlarına çok bağlı bir dondurma satıcısı, Vhijipata de Laja kasabasına Meryem Ana’dan iyilik dilemeye geldi.
Şatafatlı bir şey istemekten uzak, dileği basitti ve utangaçlıkla:
‘Küçük işimin iyi gitmesini sağlayınız, dedi; ve özellikle, evimin mutlu bir gelecek görmesi için, bana kibar bir eş yollayınız.’
O günden sonra, havalar özellikle sıcak gitmeye başladı; ve insanlar, lezzetli dondurmalarından satın almaya ona geliyorlardı. Asla böyle kalabalık görmemişti!
Tüm dondurmalarını hemencecik sattı böylece. Bitirir bitirmez beyaz önlüğünü çıkardı ve dağın tepesindeki küçük bir ziyaret yerine doğru yürüyüşe koyuldu. Kutsal dondurma oradan çıkarılıyordu. Çok sayıda inançlı ziyaretçi ve turist buradaki araziden parsel satın almaya çalışıyorlardı. Altın fiyatına kapışıyorlardı.
Kalabalığa yaklaştığında, yalnız bir cholita’yı hemen fark etti. Bana göre, çok genç olmasa da, fena sayılmazdı.
Parlak altın dişini gösteren gülümseyişine, dondurma satıcısı, çok kibarca karşılık verdi. Böylece çok geçmeden konuşmaya başladılar ve yavaştan yavaştan, mesafeli bir şekilde dost olabileceklerine karar verdiler.
Geleneğe uygun olarak, ilahi dileklerde bulunarak Ch’alla yaptılar. Neşeyle kadeh tokuşturarak kutladılar olayı.
Fazla kaçırılmış birkaç kadehin sonunda, cholita, biraz çakır olmuştu ve sonuçta, ne o ne diğeri, nerede olduklarını artık çok iyi bilmiyorlardı.
Gece olunca, düşe kalka, kol kola dondurma satıcısının yeni kiraladığı eve yatmaya gittiler.
Ertesi gün, cholita, utançtan kızarmış, ‘mamita’sı ve ‘papito’sunun karşısına nasıl çıkacağını bilmiyordu. Yirmi bir yılda ilk kez evine gitmediğine yemin ediyordu.
Onurlu dondurma satıcısı, kızın gözyaşlarını dindirmek ve durumu düzeltmek amacıyla derhal kızın ailesine kendini tanıttı.
Aile, bu durumda, onların nişanlanmasına onay vermekte hiçbir zorluk çıkarmadı.
Cholita, akıllı bir kadın olduğunu gösterdi ve işlerini kısa zamanda geliştirdiler. Bölgede bir arazi aldılar ve evlendiler. Düğünleri gösterişli oldu.
Kız, dokumacı çiftin tek çocuğu olduğu (ki ona iyi bir çeyiz verdiler) ve cholita’ların kafası ticarete yatkın olduğu bilindiğinden, günlerinin geri kalanını zengin ve mutlu yaşadılar!
O zamandan beri, dondurma satıcısı, mutluluğunu ve zenginliğini borçlu olduğu, Chijipata’nın cömert bakiresine, çok özel bir bağlılık duyaR.
