Ergenlikte düşüncenin, bilişsel gelişimin önemli kazanımlarında bir tanesi her şeyi çok yönlü düşünebilme becerisidir. Halbuki çocuklukta, bu şeyleri belli bir zamanda sadece bir özelliği ile düşünebilmek şeklindedir. Örneğin iç savaş neden başladı biçimindeki bir soruya verilecek cevap, bu savaşın nedeninin ilgilendiren birçok boyut ile ilişkilidir. Yani bireyin çok boyutlu düşünebilmesini gerektirir. Çok boyutlu düşünebilmek hem akademik anlamda hem de bireyin davranışlarına etkisi vardır. Ergen çok boyutlu düşünerek hem kendinin hem de başkalarının karmaşık davranışlarını tanımlayabilir. ( ben utangacım aynı zamanda dışa dönük bir yapım var gibi )
Problemlere farklı yönleriyle bakabilmektedir( sen böyle düşünmektesin ama bir de şöyle düşünmeye çalış gibi). İnsanların kişiliğin tek yönlü olmadığını anlayabilmek ya da bireylerin bakış açısına göre farklı yorumlanması olabileceğini görmek ergenelerin başkalarıyla daha gelişmiş ve daha karmaşık ilişkiler kurabilmelerin kolaylaştırmaktadır. Ergenlikteki şeylere çok boyutlu bakabilmenin bir göstergesi de ergenlikteki gelişen alaycılık anlayışıdır.
Örneğin; sıkıcı bir derste bir öğrencinin abartılı olarak, bu katıldığım en ilginç dersti demesi, aslında onun ifadesinin tam tersini kastettiğini gösterebilir. Zira öğrenci bu ifadeyi, öğretmenin konuşmasının anlamını, ne söylediğini, nasıl söylediğini ve dersi asıl anlattığı gibi konunun bir çok boyutu hakkında düşünerek söylemiştir. Nitekim araştırma kaynaklarına göre dokuz yaşından önce alaycı konuşma şeklinde ifadeleri yakalayamamakta, ya da bu konuda ciddi güçlükler yaşamaktadır. 9-13 aşları arasında bireyin olayları anlama becerisi artıyor ve ergenlik boyunca gelişiyor. Bunun nedeni de çok boyutlu düşünebilme becerisinin ergenlikte baş göstermesi ve giderek gelişmesidir.
Problemlere farklı yönleriyle bakabilmektedir( sen böyle düşünmektesin ama bir de şöyle düşünmeye çalış gibi). İnsanların kişiliğin tek yönlü olmadığını anlayabilmek ya da bireylerin bakış açısına göre farklı yorumlanması olabileceğini görmek ergenelerin başkalarıyla daha gelişmiş ve daha karmaşık ilişkiler kurabilmelerin kolaylaştırmaktadır. Ergenlikteki şeylere çok boyutlu bakabilmenin bir göstergesi de ergenlikteki gelişen alaycılık anlayışıdır.
Örneğin; sıkıcı bir derste bir öğrencinin abartılı olarak, bu katıldığım en ilginç dersti demesi, aslında onun ifadesinin tam tersini kastettiğini gösterebilir. Zira öğrenci bu ifadeyi, öğretmenin konuşmasının anlamını, ne söylediğini, nasıl söylediğini ve dersi asıl anlattığı gibi konunun bir çok boyutu hakkında düşünerek söylemiştir. Nitekim araştırma kaynaklarına göre dokuz yaşından önce alaycı konuşma şeklinde ifadeleri yakalayamamakta, ya da bu konuda ciddi güçlükler yaşamaktadır. 9-13 aşları arasında bireyin olayları anlama becerisi artıyor ve ergenlik boyunca gelişiyor. Bunun nedeni de çok boyutlu düşünebilme becerisinin ergenlikte baş göstermesi ve giderek gelişmesidir.
