önceleri gecenin karanlığı hir bir şey anlatmazdı bana -ki ben duygusuzumdur itiraf etmek gerekirse- ama artık gece ve yıldızlar bana babamı anlatıryor.sessizce konuşuyorum yıldızlarla artık.belki de onlardan birini babam olarak düşünüyorum...
duygusuzdan bu yoğun duygu nasıl çıkıyor bilmiyorum ama öyle...