-
Merhaba Ziyaretçi.
"Minimalist Fotoğraflar" konulu yarışmamız başladı. İlgili konuya BURADAN ulaşabilirsiniz. Sizi de yarışmada görmek istiyoruz...
Gönlünüzden çıkagelenler..
- Konuyu açan zemheri
- Açılış tarihi
Orhan-38
Katılımcı
Unutmak Tesellidir Yalnızlığa, Bir Anlamda Vazgeçiş... Unutmak, Çok Zor, Unutulmak Çok Acı... Yeniden Sevmek İçin Unutmuş Gibi Yaparız Bazen... Gideriz Unut Beni Der Ayrılırız...Unutmuş Olmak, Unutmasını İstediğimiz İçin Değil Acımızı Hafifletmek İçindir Tüm Çabalar... Ayrılışın Ardından Unutulmadığını, Unuttum Diye Koca Bir Yalan Söylediğimizi Anlarız... Gidiş Daha Kolay Gelir...Gidişin Ardından Zor Gelir Daha Acıtmasın İsteriz... Zorluğu Yenmek İçin Unuttum Deriz,... Unutmak Yoktur, Unutmak Değil Alışmaktır Onsuzluğa... Unuttukça Hatırlarız, Düşünürüz... Gerçekte Unutmadığımızı, Unutulmadığını Biliriz Ama Unuttum Demek Kolaydır... Unutulmak Bir An, Unutmak Yüzyıl Sürer... Unutulmak Daha Hızlı, Unutmak Aheste... Her Ayrılıkta Bir Hüzün Duyar Ya İnsan, Unutulduğunu Düşündüğü Andır Bu... Unutmak... Unutulmak... Unutturmak...Kolay Demek Kolaycılık Bir Anlamda...
tatlı çiçek
Üye
Seni bulmak uğruna kaybettim yollarımı
Yabani kuşların boğuk bağırışları duyuluyordu ötelerden. Zarif süzülüşlerle dans eden ruhlar, garip uğultularıyla havaya soğukluk katıyordu. Buzlu nefesleri karanlığa karışıp soğutuyordu geceyi....
Sahil kıyısında, kasabadaki ahşap meskenlerin hiçbirinden, en ufak bir ışık huzmesi bile görülmüyordu.
Kayalıklar, buğulu ışıltılarını denizin titrek dalgalarına yansıtan ay'dan cesaret bularak sulara annelik yapıyordu sanki.
Kocaman taşların arasında bir beyazlık... sanki titreyen, mum alevi gibi bir şey... bir kadın. Beyaz elbisesiyle, sırtını kocaman taşlara dayamış ayakta durmaya çalışıyordu. Yer yer kirlenmiş incecik tül elbisesiyle, tıpkı etrafında dolanan hayaletlere benziyordu. Minik ayakları çıplak;ince bilekleri takatsiz...parmak uçları morarmıştı. Günlerden beri midesinde yer edecek tek bir lokma yemiyordu; beli bir kağıt kadar incelmiş, karnı ve kasıkları kemiklerinin arasında gerilmişti. Zayıf, solgun, güzel yüzü çökmüş; gözlerinin altı şişmiş; içi acıklı bakışlarla ıslanmıştı. Upuzun, simsiyah saçları, tıpkı bir bayrak gibi savruluyor, dalgalanıyordu.
Genç kadın, buz gibi havayı iyice içine çekmeye çalıştı. Gözlerini yumdu; başını hafifçe geriye yasladı, arkasındaki kayanın soğukluğu her yerine işliyordu. Her taraf öyle bir sükûn içindeydi ki ruhların sesleri bile duyuluyordu.
Çok çok uzaklardan, belki millerce öteden belli belirsiz karga sesleri işitti kadın.
Özlemişim böyle yazmayı .valla çok özlemişim
Sahil kıyısında, kasabadaki ahşap meskenlerin hiçbirinden, en ufak bir ışık huzmesi bile görülmüyordu.
Kayalıklar, buğulu ışıltılarını denizin titrek dalgalarına yansıtan ay'dan cesaret bularak sulara annelik yapıyordu sanki.
Kocaman taşların arasında bir beyazlık... sanki titreyen, mum alevi gibi bir şey... bir kadın. Beyaz elbisesiyle, sırtını kocaman taşlara dayamış ayakta durmaya çalışıyordu. Yer yer kirlenmiş incecik tül elbisesiyle, tıpkı etrafında dolanan hayaletlere benziyordu. Minik ayakları çıplak;ince bilekleri takatsiz...parmak uçları morarmıştı. Günlerden beri midesinde yer edecek tek bir lokma yemiyordu; beli bir kağıt kadar incelmiş, karnı ve kasıkları kemiklerinin arasında gerilmişti. Zayıf, solgun, güzel yüzü çökmüş; gözlerinin altı şişmiş; içi acıklı bakışlarla ıslanmıştı. Upuzun, simsiyah saçları, tıpkı bir bayrak gibi savruluyor, dalgalanıyordu.
Genç kadın, buz gibi havayı iyice içine çekmeye çalıştı. Gözlerini yumdu; başını hafifçe geriye yasladı, arkasındaki kayanın soğukluğu her yerine işliyordu. Her taraf öyle bir sükûn içindeydi ki ruhların sesleri bile duyuluyordu.
Çok çok uzaklardan, belki millerce öteden belli belirsiz karga sesleri işitti kadın.
Özlemişim böyle yazmayı .valla çok özlemişim