İftar İçin Bir Hurma
Güneş batmak üzereydi ve gökyüzü kızıl bir renge bürünmüştü. Evin mutfağında Fatma Hanım telaşla iftar sofrasını hazırlıyordu. Orucun getirdiği hafif bir yorgunluk vardı üzerinde, ama az sonra açılacak sofra ve ailenin bir araya gelme düşüncesi onu mutlu ediyordu.Sofraya hurma tabağını koyarken, bir hurma dikkatini çekti. Bu hurma diğerlerinden farklıydı, biraz daha iri ve rengi daha koyu bir kahverengiydi. Fatma Hanım'ın aklına aniden çocukluğu geldi. Yoksulluk içinde geçen bir Ramazan ayıydı ve iftar sofraları oldukça sade olurdu. O sene dedesiyle birlikte oruç tutuyorlardı. Bir akşam iftar sofrasında sadece üç hurma vardı. Dedesi, Fatma Hanım'a en iri hurmayı vermiş ve ona şöyle demişti:
Fatma Hanım o günden beri o hurmayı hep saklamıştı. Yıllar boyunca birçok zorluğun üstesinden geldi, o hurmayı hep yanında taşıdı. Bazen onu dua ederken avucunda tuttu, bazen de umutsuzluğa kapıldığında ona baktı.
O akşam, o özel hurmayı elime aldı ve dua etti. Ailesiyle birlikte iftarını açtı ve sofranın bereketiyle huzur buldu. O hurma, sadece bir meyveden ibaret değildi, Fatma Hanım için dedesinin sevgisini, aile bağlarını ve umudun simgesini temsil ediyordu.
Uykuya dalmadan önce Fatma Hanım, o özel hurmayı yastığının altına koydu. Yarın yeni bir güne uyanacak ve belki de o hurmadan tekrar ilham alacaktı. Belki de o gün, ona ihtiyacı olan birine o hurmayı verecek ve sevginin ve umudun hikayesini devam ettirecekti.
Fatma Hanim ve çocukları iftar sofrasına oturur ve Ramazan ayının bereketini hissederek sohbet etmeye başlarlar.
