"...benim meşrebim zordur...
Toprağım kıraç yerden alınmıştır, her bitki büyümez üzerimde,
suyum ekşimiş şarap gibi tatsızdır,
soluğum yalçın kayaları parçalayan rüzgarlar gibi delidir...
Umuttan çok kuşku vardır yüreğimde, hoşgörüden çok öfke vardır,
nedensiz düşmanlık gütmesem de, olur olmaz şeye sevgi beslemem ben...
Haktan yanayımdır ve de hakikatten.
Bu yüzden sevginin hak edenin hakkı olduğuna inanırım...
Hak etmeyene sunulmayacak kadar değerlidir sevgi..."
Mevlana
Bir çocuğa beden verebilirsin ama onun kalbine, ruhuna tesir edemezsin...
"Bir çocuğa beden verebilirsin ama onun kalbine, ruhuna tesir edemezsin. Herkes kendi hayatını yaşar, herkes kendini yaratır. Ama insanı, kendisine götüren köprü çok incedir, çok dar.
Bir tek kendisinin geçmesine izin verir. Kan bağı bir imtiyaz değildir bu yolculukta. Aksine çoğu zaman aşılması zorlu bir engeldir, kırılması imkansız kalın halkalardan oluşmuş bir zincir. İnsanın elini kolunu öyle bağlar ki, hiçbir zaman kurtulamazsın."
Mevlana
Bil ki her ne arıyorsan o sensin...
"Can durağını arıyorsan ey can ;
Can da sensin, durak da sensin.
Bir lokma ekmekse peşinden koştuğun,
Elbet ekmek de sensin.
Eğer akıl erdirebiliyorsan bu sözün sırrına;
Bil ki her ne arıyorsan o sensin."
Hz. Mevlana
Sana dilsiz, dudaksız sözler söyleyeceğim...
Sana dilsiz, dudaksız sözler söyleyeceğim/
Bütün kulaklardan gizli sırlardan bahsedeceğim/
Bu sözleri sana, herkesin içinde söyleyeceğim/
ama senden başka kimse duymayacak/
Kimse anlamayacak...
Mevlana
SENSİZLİK.
Yaşadıkça, kanım damarlarımda dolaştıkça, kendimden kaçıyorum.
Çünkü insanın kendinden kaçması kolay değildir.
Başkasından kaçan, ondan kurtulunca rahatlar,
Bir yerde karar eder...
Halbuki benim düşmanım da benim,
Benden kaçan da ben!
Şu halde kıyamete kadar kaçmam gerek.
Çünkü kaçarken kendimi de beraber götürüyorum,
Kendimden nasıl kurtulabilirim ki?
Mevlana
Cahillik engelinden atlayamayan, bilgi yükünü taşıyamaz...
"iki alem vardır: İlki varlık alemi, ikincisi mana alemi.
Varlık alemi gündüz gibidir, olanı biteni açıkça görürsün,
kendini kolayca ele verir. Mana alemi ise gece gibidir,
onu bulmak için mutlaka gönül ışığını yakman gerekir."
Mevlana
Toprağım kıraç yerden alınmıştır, her bitki büyümez üzerimde,
suyum ekşimiş şarap gibi tatsızdır,
soluğum yalçın kayaları parçalayan rüzgarlar gibi delidir...
Umuttan çok kuşku vardır yüreğimde, hoşgörüden çok öfke vardır,
nedensiz düşmanlık gütmesem de, olur olmaz şeye sevgi beslemem ben...
Haktan yanayımdır ve de hakikatten.
Bu yüzden sevginin hak edenin hakkı olduğuna inanırım...
Hak etmeyene sunulmayacak kadar değerlidir sevgi..."
Mevlana
Bir çocuğa beden verebilirsin ama onun kalbine, ruhuna tesir edemezsin...
"Bir çocuğa beden verebilirsin ama onun kalbine, ruhuna tesir edemezsin. Herkes kendi hayatını yaşar, herkes kendini yaratır. Ama insanı, kendisine götüren köprü çok incedir, çok dar.
Bir tek kendisinin geçmesine izin verir. Kan bağı bir imtiyaz değildir bu yolculukta. Aksine çoğu zaman aşılması zorlu bir engeldir, kırılması imkansız kalın halkalardan oluşmuş bir zincir. İnsanın elini kolunu öyle bağlar ki, hiçbir zaman kurtulamazsın."
Mevlana
Bil ki her ne arıyorsan o sensin...
"Can durağını arıyorsan ey can ;
Can da sensin, durak da sensin.
Bir lokma ekmekse peşinden koştuğun,
Elbet ekmek de sensin.
Eğer akıl erdirebiliyorsan bu sözün sırrına;
Bil ki her ne arıyorsan o sensin."
Hz. Mevlana
Sana dilsiz, dudaksız sözler söyleyeceğim...
Sana dilsiz, dudaksız sözler söyleyeceğim/
Bütün kulaklardan gizli sırlardan bahsedeceğim/
Bu sözleri sana, herkesin içinde söyleyeceğim/
ama senden başka kimse duymayacak/
Kimse anlamayacak...
Mevlana
SENSİZLİK.
Yaşadıkça, kanım damarlarımda dolaştıkça, kendimden kaçıyorum.
Çünkü insanın kendinden kaçması kolay değildir.
Başkasından kaçan, ondan kurtulunca rahatlar,
Bir yerde karar eder...
Halbuki benim düşmanım da benim,
Benden kaçan da ben!
Şu halde kıyamete kadar kaçmam gerek.
Çünkü kaçarken kendimi de beraber götürüyorum,
Kendimden nasıl kurtulabilirim ki?
Mevlana
Cahillik engelinden atlayamayan, bilgi yükünü taşıyamaz...
"iki alem vardır: İlki varlık alemi, ikincisi mana alemi.
Varlık alemi gündüz gibidir, olanı biteni açıkça görürsün,
kendini kolayca ele verir. Mana alemi ise gece gibidir,
onu bulmak için mutlaka gönül ışığını yakman gerekir."
Mevlana
