Ben en çok senle neyi sevdim hayat, biliyormusun?
Hayatıma insanları sokuş şeklini...
Onlar gitmek için debelendikçe ,
Kalplerini sır gibi sakladıkça,
Pişmanlıklarını anlamsızlaştırdıkça,
kalma batağına batırdın...
Ve ben en çok giderken kalmak zorunda kalanları sevdim.
Çünkü hepsinin haklı sebepleri,
Açık yürekleri,
Samimi gülüşleri vardı...
Ve ben en çok onların temiz kalplerine kavruldum...
Can oldu hepsi bana,
Sende hoş geldin, can diyebildiklerimin hepside...
Ve hayat sana teşekkür ediyorum...
Gereksizleri her defasında çekip çıkardığın için benden...
Ve sende hoşgeldin yürek dünyama biricik ortağım...
Senle şiir dinlemeyi, senle türkü söylemeyi,
Belki de yıldızları izlemeyi beraber sevicez...
Belkide hayatı yeniden anlamlandırmayı, beraber ona gülmeyi sevicez.
Gece nerde olduğumuzu bilmese bile,
Gündüz bizde kayıplara bile karışsa...
Senle gülmeyi hiç kesmeyecez...