KULAK FARKI
Bir gün eşek kırlarda dolaşırken,
Bakmış bir küheylân uzakta gider.
İmrenir ona dört nala koşarken,
‘Ben de bunun gibi olabilsem.’ der.
Bunu düşünerek uzun bir zaman,
Dolaşır kırlarda, keyifle yürür.
Olmak ister şöyle birden kahraman,
Dört nala koşmalar gönlünü bürür.
Bir gün bu derdini anlatmak için,
Varır gider eşeklerin pîrine.
Yüreği yanarak hep için için,
Açıklar; isteği ve de derdi ne
Pîr eşek dinler onu uzun süre,
Sonra der: ‘Bizlerden küheylân olmaz!
Sen önce iyi bir eşek ol hele,
Sırtın o zaman asla yere gelmez!’
Ama bizim eşek pek inatçıdır,
Der: "Bir kez denemekte ne zarar var!"
Direnir fikrinde, söyler, anırır,
En son değişmeye çıkar bir karar.
Pekâlâ, der eşeklerin başkanı,
‘Söyle nasıl olacaksın küheylân?’
Eşeğin son sınırda heyecanı,
Uçacakmış gibi sevinir o an.
Der: "Pîrim küheylân bizlere benzer.
Yalnız bir farkımız kulağımızda.
Yakından incele, ölçüver ister,
Bizimki uzundur, onunki kısa.
Eğer ben de kulağımı kesersem,
Bir küheylân olur uçarım kırda.
Rüzgâr gibi, tayfun gibi esersem,
Mutluluk bulurum dağda, bayırda.
Tamam, der pîr eşek anlar inadı
Eder bizim eşeği kulağından
‘Bak şimdi hiçbir engelin kalmadı’
Sırtına vurup şöyle der ardından:
‘Haydi koş bakalım küheylân gibi,
Şahlan yürü, kırlar işte, dağ işte.
Bak kulakların da ona benzedi,
Rahvan yürü, tırısa kalk ve kişne.’
Bizim eşek koşar yürür, nafile,
Ya şahlanmak o da sonuçsuz kalır.
Sesi kişnemeye benzemez hiç de,
Bu sefer başkanı bir gülmek alır.
Gülerek der: ‘Ey dost, zorlanma boşa,
Bu uğraşlar olumlu sonuç bulmaz.
Kulağını kesmekle eşek asla,
Atların kralı küheylân olmaz.
Yazar: Mehmet Erdoğan
Bir gün eşek kırlarda dolaşırken,
Bakmış bir küheylân uzakta gider.
İmrenir ona dört nala koşarken,
‘Ben de bunun gibi olabilsem.’ der.
Bunu düşünerek uzun bir zaman,
Dolaşır kırlarda, keyifle yürür.
Olmak ister şöyle birden kahraman,
Dört nala koşmalar gönlünü bürür.
Bir gün bu derdini anlatmak için,
Varır gider eşeklerin pîrine.
Yüreği yanarak hep için için,
Açıklar; isteği ve de derdi ne
Pîr eşek dinler onu uzun süre,
Sonra der: ‘Bizlerden küheylân olmaz!
Sen önce iyi bir eşek ol hele,
Sırtın o zaman asla yere gelmez!’
Ama bizim eşek pek inatçıdır,
Der: "Bir kez denemekte ne zarar var!"
Direnir fikrinde, söyler, anırır,
En son değişmeye çıkar bir karar.
Pekâlâ, der eşeklerin başkanı,
‘Söyle nasıl olacaksın küheylân?’
Eşeğin son sınırda heyecanı,
Uçacakmış gibi sevinir o an.
Der: "Pîrim küheylân bizlere benzer.
Yalnız bir farkımız kulağımızda.
Yakından incele, ölçüver ister,
Bizimki uzundur, onunki kısa.
Eğer ben de kulağımı kesersem,
Bir küheylân olur uçarım kırda.
Rüzgâr gibi, tayfun gibi esersem,
Mutluluk bulurum dağda, bayırda.
Tamam, der pîr eşek anlar inadı
Eder bizim eşeği kulağından
‘Bak şimdi hiçbir engelin kalmadı’
Sırtına vurup şöyle der ardından:
‘Haydi koş bakalım küheylân gibi,
Şahlan yürü, kırlar işte, dağ işte.
Bak kulakların da ona benzedi,
Rahvan yürü, tırısa kalk ve kişne.’
Bizim eşek koşar yürür, nafile,
Ya şahlanmak o da sonuçsuz kalır.
Sesi kişnemeye benzemez hiç de,
Bu sefer başkanı bir gülmek alır.
Gülerek der: ‘Ey dost, zorlanma boşa,
Bu uğraşlar olumlu sonuç bulmaz.
Kulağını kesmekle eşek asla,
Atların kralı küheylân olmaz.
Yazar: Mehmet Erdoğan
