Duygulara ve dürtülere karşı koyabilme ve onları geciktirebilme becerisini ölçmek için, Stanford Üniversitesi’nden psikolog Walter Mischchel, yuva çocuklarına lokum testini uyguladı.
Üniversite öğretim üyelerinin çocukları olan bu grup, üniversiteye gidinceye kadar izlendi. Sabırlı ve sabırsız çocuklar olarak iki gruba ayrılıp değerlendirildi. 4 yaşındaki yuva çocuklarına baştan çıkarıcı lokumlar sunuldu. Çocuklara, “15 dakika beklerseniz iki tane lokum alabilirsiniz; ama hemen alırsanız bir tane vereceğiz.” denildi.
Bir grup çocuk, öğretmen odadan çıkar çıkmaz lokumu aldı. Diğer çocuklar ise gözlerini kapayıp oyun oynayarak 15 dakikayı geçirdiler. 15 dakika sonra ödül olarak çift lokum aldılar. Bu çocuklar ergenlik çağına geldiklerinde, ilk deneyde doyumu erteleyebilen çocukların dikkat çekici bir biçimde duygusal ve sosyal farklılıklar gösterdikleri saptandı. Baştan çıkmaya karşı koyan çocuklar, sosyal açıdan daha yeterliydiler. Hayattaki zorluklarla daha iyi mücadele ediyorlardı. Stresli durumlarda donup kalma, çözülme veya çocuklaşma gibi tepkiler vermiyorlardı.
Özgüveni daha yüksek, çevresine güven veren, inisiyatif kullanabilen gençler olmuşlardı. Anlık doyumu erteleme konusunda hâlâ başarılıydılar. Lokumu hemen kapan çocuklar, grubun üçte birini oluşturuyordu. Bu çocuklar psikolojik açıdan daha sorunlu görünüyorlardı. Kararsız, doyumsuz, inatçı, kıskanç, sinirli, stres karşısında güvenlerini kaybeden, kendilerini kötü gören, donuklaşan, çocuklaşan ayrıca insanlara zor güvenen ve hak ettikleri karşılığı alamadıklarından şikâyet eden gençler olmuşlardı. Çoğunun kilo sorunu da vardı.
Dört yaşındayken sabırla bekleyen çocuklar, fikirleri ileri yaşlarda daha iyi ifade edebiliyorlardı. Mantıklı davranıyorlardı. Dikkatlerini topluyor, konsantre oluyor, plan yapabiliyorlardı. Zeka testlerinde zeka puanları yüzde 20 daha fazla çıkıyordu.
Hedef uğruna dürtüleri erteleme bir özdenetim becerisidir. Bu beceri, temel bir psikolojik beceridir ve hayat başarısı için çok önemlidir.
Küçük yaştan itibaren beynimize bu beceriyi kimyasal harflerle yazmak gerekir. Yeme dürtüsüne hakim olmayı başaran kimse, hayatı üzerinde öz denetim kurmada da başarılı olma şansı yakalar.
Üniversite öğretim üyelerinin çocukları olan bu grup, üniversiteye gidinceye kadar izlendi. Sabırlı ve sabırsız çocuklar olarak iki gruba ayrılıp değerlendirildi. 4 yaşındaki yuva çocuklarına baştan çıkarıcı lokumlar sunuldu. Çocuklara, “15 dakika beklerseniz iki tane lokum alabilirsiniz; ama hemen alırsanız bir tane vereceğiz.” denildi.
Bir grup çocuk, öğretmen odadan çıkar çıkmaz lokumu aldı. Diğer çocuklar ise gözlerini kapayıp oyun oynayarak 15 dakikayı geçirdiler. 15 dakika sonra ödül olarak çift lokum aldılar. Bu çocuklar ergenlik çağına geldiklerinde, ilk deneyde doyumu erteleyebilen çocukların dikkat çekici bir biçimde duygusal ve sosyal farklılıklar gösterdikleri saptandı. Baştan çıkmaya karşı koyan çocuklar, sosyal açıdan daha yeterliydiler. Hayattaki zorluklarla daha iyi mücadele ediyorlardı. Stresli durumlarda donup kalma, çözülme veya çocuklaşma gibi tepkiler vermiyorlardı.
Özgüveni daha yüksek, çevresine güven veren, inisiyatif kullanabilen gençler olmuşlardı. Anlık doyumu erteleme konusunda hâlâ başarılıydılar. Lokumu hemen kapan çocuklar, grubun üçte birini oluşturuyordu. Bu çocuklar psikolojik açıdan daha sorunlu görünüyorlardı. Kararsız, doyumsuz, inatçı, kıskanç, sinirli, stres karşısında güvenlerini kaybeden, kendilerini kötü gören, donuklaşan, çocuklaşan ayrıca insanlara zor güvenen ve hak ettikleri karşılığı alamadıklarından şikâyet eden gençler olmuşlardı. Çoğunun kilo sorunu da vardı.
Dört yaşındayken sabırla bekleyen çocuklar, fikirleri ileri yaşlarda daha iyi ifade edebiliyorlardı. Mantıklı davranıyorlardı. Dikkatlerini topluyor, konsantre oluyor, plan yapabiliyorlardı. Zeka testlerinde zeka puanları yüzde 20 daha fazla çıkıyordu.
Hedef uğruna dürtüleri erteleme bir özdenetim becerisidir. Bu beceri, temel bir psikolojik beceridir ve hayat başarısı için çok önemlidir.
Küçük yaştan itibaren beynimize bu beceriyi kimyasal harflerle yazmak gerekir. Yeme dürtüsüne hakim olmayı başaran kimse, hayatı üzerinde öz denetim kurmada da başarılı olma şansı yakalar.
