Bİ Baktim BUGÜN Pazartesi
Bu gün Pazartesi. Kendisini hiç sevmediğimiz, sendromlardan sendromlara koştuğumuz bu zavallı pazartesi olmazsa ne yapardık bilmiyorum. Cumayı sevmek için bir nedenimiz olmazdı mesela ya da pazar günü yapılan banyoların, her zaman hazır olması gereken jilet gibi kıyafetlerin hiç bir anlamı olmazdı. Ayrıca bu günün adını değiştirsek ya da yerini değiştirsek yine sevmeyiz kendisini. Sevmeyiz ama kendimizle çelişmekten de geri kalmayız. Eğer pazartesi olmasaydı yeni başlangıçlar nasıl yapılırdı? Mesela kilo vermeye ne zaman başlardınız? Salı mı? Perşembe ? Pazar? Bence hiç biri ''pazartesi günü başlarım'' cümlesi kadar sempatik değil. Büyük acılar içindesiniz yıkıntı döküntü altında kalmış hissediyorsunuz kendinizi en kötü ihtimal bir pazartesi gelir ve yeniden ayağa kalkma hissiyatı verir size. Pazartesi sendromdur doğrudur ama aynı zamanda da yeniden başlamaktır, sıyrılmaktır,karar vermektir. Aşık olmaktır mesela pazartesi. Biriyle tanışırsınız,konuşursunuz sonra bir pazartesi sadece pazartesi güzel uyanırsınız. O his sizi o günün en güzel insanı kılar ve geçen hafta da o hissiyatla devam edersiniz. Düşünsenize bu hissi bir çarşamba günü yaşadığınızı haftanın tam ortası pazara çok yakın. Pazar günlerini de bilirisiniz işte kimi zaman dolapta unutulmuş kayısı reçeli gibidir bazen sofraya konulan ama hiç dokunulmamış kimyon gibi ya da ne bileyim akşamüstü saat 5 de tek ders için dershaneye giden çocuk gibidir pazar. Pazartesi yine patates gibi uyanmak zorunda kalırsınız. Oysa iyisiyle kötüsüyle pazartesi başlarsanız haftayı da kurtarmış olursunuz. Başlangıçlarınızı yapmış, kararlarınızı vermiş ya da en azından nefes almaya yakın uyanırsınız. Yaşlarımız kadar yaşadığımız onca pazartesi ve yaşayacağımız onca pazartesiye selam olsun. Pazartesilerle anlaşmak dileğiyle.