Bir zamanlar, yemyeşil bir ormanda, gökyüzünü andıran mavi tüyleri ile parıldayan bir kuş yaşarmış. Adı Mavişmiş. Maviş, diğer kuşlardan farklıymış. Onun tüyleri gökkuşağının tüm renklerini yansıtırmış ve kanatlarını çırparken etrafa büyülü ışıklar saçarmış. Bu güzelliği onu ormanın en gizemli yaratığı yaparmış.
Maviş, yalnızlığı tercih edermiş. Diğer kuşlar onunla arkadaş olmak isteseler de, o hep uzak dururmuş. Onu görünce neşe ile kanatlarını çırpan, onunla sohbet etmek için dallara konan kuşlara soğuk davranırmış. Bu durum ormandaki diğer kuşları üzermiş.
Bir gün, ormanda büyük bir fırtına kopmuş. Yağmur şiddetle yağmaya başlamış, ağaçlar sallanmaya başlamış. Kuşlar yuvalarına saklanmış, fırtınanın geçmesini beklemeye başlamışlar. Fırtına en şiddetli anındayken, bir yavru serçe yuvasından düşmüş ve sulara kapılmış.
Maviş, penceresinden bu duruma şahit olmuş. Yavru serçenin çığlıklarını duyunca kalbi burkulmuş. Fırtınadan korkmasına rağmen, mavi ışıklar saçarak yavru serçenin yanına uçmuş. Onu gagasına alarak güvenli bir dala taşımış.
Yavru serçe, Maviş'e minnettar kalmış. Onu kurtardığı için teşekkür etmiş. Maviş de ilk defa birinin ona sevgiyle yaklaştığını hissetmiş. Bu olaydan sonra Maviş'te bir değişim başlamış. Yalnızlığı bırakıp diğer kuşlarla iletişim kurmaya başlamış. Onlarla oyunlar oynamış, sohbet etmiş.
Maviş'in değişimi ormandaki tüm kuşları mutlu etmiş. Artık Maviş de ormanın bir parçasıymış. Onun gökkuşağı renklerini andıran tüyleri ve etrafa saçtığı ışıklar, ormana neşe ve güzellik katıyormuş. Maviş, yalnızlığın karanlığından dostluğun aydınlığına adım atmış ve gerçek mutluluğu bulmuş.
Maviş, yalnızlığı tercih edermiş. Diğer kuşlar onunla arkadaş olmak isteseler de, o hep uzak dururmuş. Onu görünce neşe ile kanatlarını çırpan, onunla sohbet etmek için dallara konan kuşlara soğuk davranırmış. Bu durum ormandaki diğer kuşları üzermiş.
Bir gün, ormanda büyük bir fırtına kopmuş. Yağmur şiddetle yağmaya başlamış, ağaçlar sallanmaya başlamış. Kuşlar yuvalarına saklanmış, fırtınanın geçmesini beklemeye başlamışlar. Fırtına en şiddetli anındayken, bir yavru serçe yuvasından düşmüş ve sulara kapılmış.
Maviş, penceresinden bu duruma şahit olmuş. Yavru serçenin çığlıklarını duyunca kalbi burkulmuş. Fırtınadan korkmasına rağmen, mavi ışıklar saçarak yavru serçenin yanına uçmuş. Onu gagasına alarak güvenli bir dala taşımış.
Yavru serçe, Maviş'e minnettar kalmış. Onu kurtardığı için teşekkür etmiş. Maviş de ilk defa birinin ona sevgiyle yaklaştığını hissetmiş. Bu olaydan sonra Maviş'te bir değişim başlamış. Yalnızlığı bırakıp diğer kuşlarla iletişim kurmaya başlamış. Onlarla oyunlar oynamış, sohbet etmiş.
Maviş'in değişimi ormandaki tüm kuşları mutlu etmiş. Artık Maviş de ormanın bir parçasıymış. Onun gökkuşağı renklerini andıran tüyleri ve etrafa saçtığı ışıklar, ormana neşe ve güzellik katıyormuş. Maviş, yalnızlığın karanlığından dostluğun aydınlığına adım atmış ve gerçek mutluluğu bulmuş.
