Sarılıp öpen
ağlayıp gülen
sonra kaçıp giden
fırtınayla sakin gece bir bilmece bilmem anlatabiliyor muyum?
~
O hayatımın çocuk yanıydı
Beni sevdi benden çok Yaralarıma üfledi dudakları
Beni öptü benden çok
Çıkarıp küçük kalbini yerine koyduğu beni benden çok sevdi.
~
Olsun demek de zor artık çocuk düşlerimiz yok artık...
