• ÇTL sistemimiz sıfırlandı ve olumlu değişiklikler yapıldı. Detaylar için: TIKLA

. . . Ar$a déqér ba$ın i$té o an ruhun ték sırda$ın . .

Hata da yaparım doğru da…Severim de sevilirim de, üzerim de üzülürüm de…! İşte ben buyum…! Bu yüzden mutluyum… Kendimi, hatalarımı, duygularımı, gelmişimi, geçmişimi seviyorum…! Hatalarımdan gocunmuyorum, doğruları öğreniyorum, geçmişi siliyorum sadece ama sadece bu güne bakıyorum ve de geleceğe… Tecrübe ediniyorum, hatalarımdan ders alıyorum, hayatı tanıyorum, güvenmemeyi öğreniyorum…Hatalar insanlar içindir, insan hata yapmadan doğruyu bulamaz… Geçmiş(!) : adı üstünde geçmiş…! Beni bugünümle, kalbimle vede kalbiyle değerlendirecek insanlara şans veriyorum… Arkamdan konuşanlar(…): sizin için ancak konuşulacak konu olurum…! Beni yargılayanlar(…) : devam edin… Edin ki; kendi hatalarınızı örtün, bakalım ne yanlışımı bulabileceksiniz…? Silinmeyi hak edenler(!) : Merak etmeyin silinmediniz…! Yeriniz kalbimde hep hazır, bana birer ders birer tecrübe olarak en güzel yerde silinmemek üzere kazındınız… Benle uğraşanlar ( uğraşabildiğini Sananlar ) (…) : siz de aynen devam…! Ne kadar önemli, ne kadar değerli oldumu bir kere daha hissettiriyosunuz bana ve de nekadar doğru… Sonuç mu ? Sonuç( ! ) : Bu hayat benim ! Gelene de, gidene de eyvallahım var, gelmişe de geçmişe de saygım... Kimsenin hayatı beni ilgilendirmez, benimki de kimseyi…Bunun için Yaşanılan herşeye...Yaşatan herkese Tesekkür Ederim..
 
Bugünün acısı, dünün hazzının anısıdır.

Anımsamak bir tür buluşmadır.
Unutmak ise bir tür özgürlük.

Yüreğimdeki mühür
kalbim kırılmadan çözülebilir mi?
Halil Cibran
 
Ey aşkgâhım,
koptuğu yerde bıraktın..
çözüldü aşkın şikayeti..hasret şimdi, birbirine n\asır iki y\ara..
kaderin iki yakası bir olsa da kederin yaptığıysa;
tövbe, muamma..
 
Susmayı öğrendim çok konuşanlardan..

Alçak gönüllü olmanın erdemini tattım çok bilmişlere inat.

Gerçekten bilenlerin az konuştuğuna şahit oldum sessizce..

Her yaş sadece bir deneyim olduğunu kavradım..

Yolun uzun ve ince olduğunu derinden hissettim.

Sahip olmadığımı gördüm, sadece eşlik ediyordum her şeye..

Bedenin bile sahibi olmadığımızı öğrendiğimde

Hiç bir şeye garanti gözüyle bakmamayı seçtim.

Ben kendim olmayı seçtim.

Başkalarından alınmış parçalardan oluşmayı değil..

Kendi hayatlarını yönetemeyenlerin;

Diğer hayatlara müdahalelerine güldüm.

Paranın gücüyle, etiketleriyle var olanların

Elindekileri kaybettiğinde çırılçıplak kalışlarını izledim.

Uzun ve muhteşem yolda yalnız yürümeyi öğrendim.

Ben, ben olmayı seçtim...
 
"Mutluluktan ayaklarımın yerden kesilip; uçacağım günü iple çekiyorum"


Bu günler çok yakında gönlüm yeter ki biraz daha sabreyle...
 
Geri
Top