Sözü süz de söyle..
Mânâyı inci gibi diz de söyle..
Yüzde söyle, gıybet olmasın.. Ukdeyi içinden çözde söyle, yapmasın yara.. Öyle bir söyle ki hoş gelsin yâre...
Anladım ki
benim felaketimi tatmamış olan,
benim hangi felakete uğradığımı bilemez.
Kurtuluşum
ancak benim gibi,
benim kadar kurtuluşu özleyenin
el vermesiyle mümkün.
Aşk; susmaktır Ey Sevgili..!
Onun güzelliğini, iyiliğini tarif etmeye gücün yetmediği an susmaktır..
Kelamın kalemin, sözün tükendiği yerde, manayı sessizliğe yükleyip susmaktır.. Artık sustum Sevgili.. Bilesin!... Seni "Dua'lıyorum" YAR...!
Artık "Amin" Ellerdesin...