Gün penceremde gecenin siyahını eritirken..
Ben uyumamış gözlerimle sensizliği biriktiriyorum.
Kaç sitem kaç boşvermişlik indiriyorum yüreğime.
Öyle çok konuşacaktım ki.
Anla, o kadar sustum işte..
Kadın
Kendini bıçaklarla bileyleyen
Hüzne biatlı eski bir çocuk
Evvel ömrümdü
Aklım henüz ham bir boşluk iken tanıdım seni
Ağzının kenarında ağır bir taş
Dilindeki kırağıya eş.
Kalbine kanlı şerbetler ağulanan
Kadın
Siyahlar içinde
-şiirsiz
Kırmızı göziçleri/kıpkırmızı
Teninde doğmayan şafaklar
Erken bitmiş mevsim
-zaten herşey erken.
Tırnak uçlarından başlar tenhalık
Sadece bir silüet
Dokunsan dağılacak.
KaLbin En Mahrem Yerine YerLeşen SevgiLer, Sen Çıkarmak İstesende Gitmezmiş.. Çünkü OnLar Dünyadan Ziyade Ebede Namzetmiş.. İşte Bu Yüzden Kişi Sevdiği iLe Berabermiş......