Her Şeyi Kapsayan Bir Şeyler...

Öyle bir yerdeyim ki; ne gitmesi mümkün, ne kalması mümkün olan, öylece bir yerdeyim işte.​

Vazgeçmekle direnmek arasında, akla karanın tam ortasındayım.​

Kaybetmenin arifesinde, yeni bir hayatın eşiğindeyim.​

Kalsam canım yanacak, gitsem hayatım! / Mevlana​

Herkes çok iyi insansın diyor ama, kimse iyi insan sevmiyor.​

​

Herşeyi sil baştan yaşayacağım bir hayat sunulsa.
Bu hayatın bir silgisi olsa da tekrar baştan yaşayabilsem.
Karanlık düşen çığlıklarımın içine tebessümlerin hakim olduğu bir yaşam girebilse...
Bir yaprak gibi titreyen yüreğime su serpebilecek pencereler açılsa...
Silsem silsem silsem...

İç çektiğim günleri bir hayat silgisiyle yok edebilsem.
Fırtıbaları dindirebilecek bir liman oluşturabilsem iç dünyamda.
Bir anda her acıyı yokedebileceğim bir sihir gibi silgim olsa.
Tutanabilcek bir dal oluşturabilsem.
Hiç bir yöne beni savuramayacak sımsıkı bir dal.
Üzerinde tomurcuklarım olsa.
Açılmamış umut tomurcuklarım olsa her biri.
Sabah tanyeri ile tomurcuklarımın üzerine çiğ düşse.
Düşen çiğ damlaları gözyaşlarımın yerine alsa.

Bu hayatta her yediğim darbeyi o silgimle yok edebilsem ne güzel olurdu.
Yalnızlığıma davetiye çıkaran sancılı ağrılarımı dindirecek bir hayat sunulsa.

Ah diye geçmişime bakıp nedenlerimle dolu hayatımı silebilsem.
Yerine yeni bir hayat çizsem kendime.
Dizimin üstüne çöküp bittiğimi anladığım anlarda bu karanlıktan beni kurtarabilecek ince bir çizgi oluşsa.
Öyle bir çizgi oluşsa ki hep onun üzerinde yürürken

beklenmedik acılarla karşılaşmasam.
Hatalarımı bilinmeyen ağaçlarımdaki umutlarımı çıkarıp tekrar ben olarak yaşamaya başlasam.
Bütün acılarımı hiç hatırlatmayacak asla ve asla hüzünlerin kol gezdiği karanlıklardan iz taşımayacak bir yaşam sunulsa.
Baktığım her yerde eski beni aramadığım bir mesken verilse bana.
Yok böyle bir hayat silgisi evet biliyorum yok...

Hiçbir zaman olmayacağını da biliyorum.
Bize düşen acı ve hüzünle boğuşmak kalacak.
​

Mesela ben hiç giden olmadım hayatımda.
Hep geride kalan oldum,
sessizce birilerinin gidişini seyrettim uzaktan uzağa.

Bu yüzden kaybettiklerimin en iyi sırtlarını ezberledim.
Bekleyen oldum sonra...
Boşu boşuna beklediğimi bildiğim halde yine de sabreden oldum.

Gittiler işte ve bir daha da dönmediler...
Ben her şey oldum da hayatımda, bir tek kıymeti bilinen olamadım.

O yüzden sevmeyen değil, hep vazgeçendim...

Ezgin KILIÇ​

Karşımdasın işte...
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.
Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.
Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.
Tıkandığım o an,
Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,
Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.
Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.
Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.
Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,
bitti artık hepsi...

Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.
Bakış açım belli oldu yine.
Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.
Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim.
Dağlara çarptım her esişimde.
Yollara küfrettim her gidişinde.

Demiştim sana hatırlarsan:
“Önemli olan ‘zamana bırakmak’ değil,
‘zamanla bırakmamak’tir..”
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır

Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...

Nazım Hikmet​