Ben hazırdım tamamlamaya yarım kalmış ne varsa.
Ama...
Ama ne ben gururumu çiğneyebildim
Ne sen “Pişmanım” diyebildin.
Şimdi bana yüreğinin kapılarını ardına kadar açsan ne çıkar;
senin arka bahçeni öğrendim ben.
Bir duvara yummuş sayıyorum saklansın bütün kötülükler
Arayıp bulmazsam belki de artık beni üzemezler
Gözlerimi kapadığımda hayaller kuruyorum
Saklambaç oynuyorum çünkü yumduğum dünya
Yaşadığımdan daha güzel...
Sen bir meleksin ve ben öldüm
Bildim, bahara elçi tek bir papatyaymış. Ve deniz, tenine ilk değen yağmuruna beste yaparmış. Yanındayım hadi omzuma dayan. Dayan! Az sonra martı sesleri kısılacak. Sukutun perdelerini iğneleyecek gece toplayıp tüm çaresizliğimizi. Uyu/ma! Geliyorum rüyana