Bir zamanlar üstünü örterken cümlelerin
Huzurla işlenirdi önümde yedi âlem
Adını duymamıştım elemin ve kederin
Kırıldın mı elimde durma susma yaz kalem
Karala hataları tükensin artık çilem.
Gel seninle hasbihal edelim,
Dostun dosta selam borcu varmış,
Hem konuşup hem istifade edelim,
İrfansız akıl, kalbi yakarmış.
Şimdi zamanım yok deme sakın,
Bil ki her gün ve her saat aynıdır,
Şöyle ibretle etrafına bakın,
Zamanın bahanesi var mıdır?
