Varlığın çölündeki kırlangıçlar
Hüznümü yığsa
Yağmur hüznümü yağsa
Küçülür everest, boğaz taşar artık
Kime ne ateşsem yokluğun köklerine hem
...Hüznümü cihan tanır
İhtilal koklarım papatyalardan
Ben lâl bir bahçıvan gibi tutkuluyum toprağa
Ellerim karıncalanır düşlerken yıldızları
İsyanı ateşe verir güllerim
Hüzün tüter aczim bile
Tövbelerimin hüznünü
Arş tanır !
Aşk beni Aşk beni Aşk beni
Hüznümden tanır..
