HiçBir kaLemin cesareTi yokTur
bu YIKILIŞI yazmaya
...!!!...
Saçlarında rüzgarları bulduysam
Gözlerinde yağmura dokunduysam
Yakınım sen uzağım sen olduysan
Sana olan sevdamdandır bilesin...
Hiçbir kalemin cesareti yoktur bu yürekteki yıkılışı yazmaya...
Geceler korkak,geceler korkulu,geceler korkunç...
Sabahına uyandığım her gün yapayalnız...
Sensiz...
Sessiz...
Görmezsin...
Zaten görmek için yetmiyor gözler...
Gidiyorum,ellerini aç,umutların sende kalsın diyerek;
arkanı dönüp adımlar atmaya başlamak bir acı hikayenin ön sözü sayılıyor...Her yağmur,gözyaşlarıymış bu uçsuz bucaksız,vefasız,kalpsiz şehrin ve damlalarını düşürdüğü her kaldırım,yollarınmış adım adım geçtiğin...
Saçlarında rüzgarları bulduysam
Gözlerinde yağmura dokunduysam
Yakınım sen uzağım sen olduysan
Sana olan sevdamdandır bilesin...
Bilinmezliklerin en orta yeri kaldı senden geriye...
Ve hiçbir mektubu tek zarfta,tek kutuda toplayasım da yok artık...
Ya adın kalır üzerinde,ya da çıkmaz sokaklarla dolu adresin...
Anlamazsın....
Aşk bir yaşam biçimidir kandırmacasına boğulmuş gidiyordum işte...
Kolaydı...
Yaşamın,yaşamanın ve yaşatmanın en güzel anlamıydın çünkü...
Sen vardın,seninleydim,kandım gitti işte!
Aşk mı?Boşversene...
Aşk olunca yanakların kızarışların en koyusunu yaşar,
en koşarcasına adımlarını atarmış ayakların...
Gözlerin daima uzağı görür, sessizliğin sesini daha iyi duyar, şubat ortasında mevsimlerin en sıcağını yaşarmışsın...
Ellerin hiç kurumaz,dudakların hiç solmazmış
Biri tutulur,diğeri öpülürmüş çünkü...
Boşverdim,inanmadım...
Saçlarında rüzgarları bulduysam
Gözlerinde yağmura dokunduysam
Yakınım sen uzağım sen olduysan
Sana olan sevdamdandır bilesin...
Her rüzgarda biraz daha koyuyorum zindanlara yüreğimi...Umutlarım demir parmaklıklara emanet...Çayı her yudumlayışımda,yaktığım her sigarada, dinlediğim her şarkıda bu dert beni iflah etmez öldürür tadını yaşatıyorum işte o yüreğe!
Her yanışımdan sonra,ayrılık da aşka dahil,palavrası atılıyor sokaklara...Aşka, yüreğe,umuda,bir bir tükenen her ümide ortak olduğu taraf,neresidir ayrılığın? Hangi yaşanmışlığa,hangi kaybedişe ve hangi hüzne denktir bu ızdırap?Hangisine cevaptır her içimdeki bu ruhsuz örtü?!
Bilmezsin...
Öpüyorsam ayrılığı gözünden
Söküyorsam yüreğimi göğsümden
Geçiyorsam gözlerinin içinden
Sana olan sevdamdandır bilesin
Belki de kader,kırmızı kağıtlara kanla yazı yazmak olsa gerek...
bu YIKILIŞI yazmaya
...!!!...
Saçlarında rüzgarları bulduysam
Gözlerinde yağmura dokunduysam
Yakınım sen uzağım sen olduysan
Sana olan sevdamdandır bilesin...
Hiçbir kalemin cesareti yoktur bu yürekteki yıkılışı yazmaya...
Geceler korkak,geceler korkulu,geceler korkunç...
Sabahına uyandığım her gün yapayalnız...
Sensiz...
Sessiz...
Görmezsin...
Zaten görmek için yetmiyor gözler...
Gidiyorum,ellerini aç,umutların sende kalsın diyerek;
arkanı dönüp adımlar atmaya başlamak bir acı hikayenin ön sözü sayılıyor...Her yağmur,gözyaşlarıymış bu uçsuz bucaksız,vefasız,kalpsiz şehrin ve damlalarını düşürdüğü her kaldırım,yollarınmış adım adım geçtiğin...
Saçlarında rüzgarları bulduysam
Gözlerinde yağmura dokunduysam
Yakınım sen uzağım sen olduysan
Sana olan sevdamdandır bilesin...
Bilinmezliklerin en orta yeri kaldı senden geriye...
Ve hiçbir mektubu tek zarfta,tek kutuda toplayasım da yok artık...
Ya adın kalır üzerinde,ya da çıkmaz sokaklarla dolu adresin...
Anlamazsın....
Aşk bir yaşam biçimidir kandırmacasına boğulmuş gidiyordum işte...
Kolaydı...
Yaşamın,yaşamanın ve yaşatmanın en güzel anlamıydın çünkü...
Sen vardın,seninleydim,kandım gitti işte!
Aşk mı?Boşversene...
Aşk olunca yanakların kızarışların en koyusunu yaşar,
en koşarcasına adımlarını atarmış ayakların...
Gözlerin daima uzağı görür, sessizliğin sesini daha iyi duyar, şubat ortasında mevsimlerin en sıcağını yaşarmışsın...
Ellerin hiç kurumaz,dudakların hiç solmazmış
Biri tutulur,diğeri öpülürmüş çünkü...
Boşverdim,inanmadım...
Saçlarında rüzgarları bulduysam
Gözlerinde yağmura dokunduysam
Yakınım sen uzağım sen olduysan
Sana olan sevdamdandır bilesin...
Her rüzgarda biraz daha koyuyorum zindanlara yüreğimi...Umutlarım demir parmaklıklara emanet...Çayı her yudumlayışımda,yaktığım her sigarada, dinlediğim her şarkıda bu dert beni iflah etmez öldürür tadını yaşatıyorum işte o yüreğe!
Her yanışımdan sonra,ayrılık da aşka dahil,palavrası atılıyor sokaklara...Aşka, yüreğe,umuda,bir bir tükenen her ümide ortak olduğu taraf,neresidir ayrılığın? Hangi yaşanmışlığa,hangi kaybedişe ve hangi hüzne denktir bu ızdırap?Hangisine cevaptır her içimdeki bu ruhsuz örtü?!
Bilmezsin...
Öpüyorsam ayrılığı gözünden
Söküyorsam yüreğimi göğsümden
Geçiyorsam gözlerinin içinden
Sana olan sevdamdandır bilesin
Belki de kader,kırmızı kağıtlara kanla yazı yazmak olsa gerek...