kardeşim bana birşey veriyordu eve götür diye bende hamalın yok kendin taşı şeklinde bir kaçışla eve koşuyordum ben merdivenlerin yarısına gelmeden arkadan küt diye bir ses geldi..benim kardes aceleyle sağa sola savurarak bıraktığım ayakkabılara takılıp başına merdivene vurmustu..kanlar akıyordu...onunla birlikte benimde canım yandı..ne kötüyüm allahtan birkaç dikişle kurtuldu..birşey olsa ömrüm boyunca kendimden nefret ederdim heralde..