.." Ben umutsuzca sıkıcı o ise sonsuz büyüleyici. Bu yüzden odama geri dönüp alt ranzaya çöktüm. Düşündüm de insanlar yağmur olsaydı ben çiselerdim o ise fırtına olurdu.”
Gönül ki; divane oldu dimağıma ismin düştü.. Dimağ ki; perişan oldu dile sükut düştü.. Dil ki lal oldu; kalbe "har" düştü.. Kalp ki durdu; Gönle "YAR" düştü.. Yardan başkası için göze gölge düştü !...
Gökyüzünde mavi var. Senin ellerinde kuş sesleri. Kenetlenmişiz imkansızlıklara karşı. Dönüyoruz bir yerlerden. Gözlerimiz onca belirsizliğe rağmen birbirine kucak açan… “Sen varsın ya..” diyorum içimden. Kuş sesleriyle ömrümü geçirdiğim maviliğimi paylaştığım adam.
Neden hep pencerede bekleyince
Daha çabuk gelir sanır o bekleyenler?
Neden o kaldırımlarda
Yüzlerini göremediğim insanlardan biri sanırım seni?
Sen bilmezsin.*
