"...
Bir alan ki gökler boru içinde!
Akıl olmazların zoru içinde
Üstüste sorular soru içinde
Düşün mü, konuş mu, sus mu, unut mu?
Buradan insan mı çıkar, tabut mu?
...
Dua dua eller karıncalanmış,
Yıldızlar avuçta gök parçalanmış
Gözyaşı bir tarla, hep yoncalanmış
Bir soluk, bir tütsü, bir uçan buğu
İplik ki incecik örer boşluğu"
Bak, bazen kalbimiz gibi ruhumuz da elimizdedir
Bazen de ruhumuz gibi kalbimiz de evsiz
Bunlar yaşadığımızdandır, daha ötesini bilemeyiz,
Fakat sen bak, bakmak gökyüzünü geliştirir.