• Merhaba Ziyaretçi.
    "Minimalist Fotoğraflar" konulu yarışmamız başladı. İlgili konuya BURADAN ulaşabilirsiniz. Sizi de yarışmada görmek istiyoruz...

Bende İz Bırakan Sözler...







Ver Elini "YÜREĞİM" Gidiyoruz..
Hep Bilindik mi Olacak Sandın Adım Attığımız Yollarda Sonumuz..
İzle Bizi "HAYALLERİM" Gidiyoruz...
Umudunu Kırma Sanmaki Ki Ömür Boyu Hep Böyle Kırılıyoruz..
"HİSLERİM" Sen Önden Yürü Bu Kez Gittiğimiz Yolu Bilmiyoruz..
"KALEMİM" Sensiz Olmaz Biliyorsun..
Az Neşelen Herşeyi Baştan Yazıyoruz ..!!
 






Kırılgan bir çocuğum ben
Yüreğim cam kırığı
Bütün duygulardan önce
Öğrendim ayrılığı
Saldırgan diyorlar bana
Oysa kırılganım ben
Gözyaşlarım mücevher
Saklıyorum herkesten
Ürküyorlar gözümdeki ateşten
Ürküyorlar dilimdeki zehirden
Ürküyorlar o dur durak bilmeyen gözükara cesaretimden
Diyorlar:Bir yanı sarp bir uçurum,
Bir yanı çılgın dağ doruğu.
Oysa böyle yapmasam ben
Nasıl korurum,
İçimdeki çocuğu?
...
 




Hep benimkinden azdı,bedeninin başkenti kalbindeki ateş.
Bu yüzden,parmaklarının ucuna basıp kendini daha uzun göstermeye çalışan çocuklara benziyordu aşkın.
 





İçimde ak bir yol var.
Karıncalar buğday taneleriyle
bayram çığlıklarıyla kamyonlar gelir geçer
ama yasak, geçemez cenaze arabası

İçimde mis kokulu
kızıl bir gül gibi duruyor zaman.
Ama bugün cumaymış, yarın cumartesiymiş,
çoğum gitmiş de azım kalmış, umurumda değil..
 






Ben her şeyin bir bir yok olmasına o kadar alıştım ki
Ve her şeyin bir bir varolmasına o kadar alışacağım ki...
Bilirsin neler için çarpmıyor bir yürek..
 





O güldüğüm basit
aşk şarkıları
Özür dilerim sizden
çok özür dilerim
Bu acıyı anlatacak
kelime yokmuş meğer
O yüzden hep aynıymış
cümleler.
''Ayrılık ölümden beter''
 




Yağmuru severim, bir de denizi...
Kışın titremeyi, yazın terlemeyi...
Menemen severim ilkbahar kokar.
Çok filmler seyrettim,
kitaplar okudum.

En utandığım şey şiirlerimdi.
Korktuğu başına gelirmiş insanın.

Sana gelene kadar epey didindim hayatta.
Bilseydim başlangıcın sende olduğunu,
daha çabuk geçerdim günlük acılardan,
daha az takıntılarım olurdu.
Belki güvenebilirdim insanlara.

Yorulup düştüğüm her yeri ezberledim.
Tekrar düşmemek için.
Ama! ...
Hep yeni tümsekler buldum
ve bulduğum her cevaptan
iki soru arttı bana.
 
Geri
Top