Sonra aramıza şehirler girecek,
hiç karşılaşmayacağız.
Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek.
Sonra da belki birimiz öleceğiz,
Diğerimiz hiç bilmeyecek…!
Gideyim ben dedim.
Bu kez gözleriyle gitme dedi.
Ben de ona ‘gözlerim sana mı kaldı‘ gibisinden baktım.
Tek sana mı kısmet olacak sanıyorsun benim çivileyen bakışlarım. İşi var gözlerimin...
Sen hala bana aşıksın!' dedi adam...
Güldü kadın...
Ben sana değil yazmaya aşık bir kadınım..
İsmini bile unuttum.
Lakin şuramdaki yaranın yerini hala unutamadım...!
Seni kafamdan koparıp atamadım. Kafamdan ve gönlümden. Bazen bir utanç gibi içimdesin. Bazen bir zafer gibi. Ama hatıran hep buruk, hep yaralayıcı. Ağrı desem değil, sızı desem değil. Daha köklü, daha köksüz...
