Kahraman Tazeoğlu'ndan

Uçarcasına yaşadığım bir aşkın sonunda kanatlarım sende kaldı. Şimdi hayat ne güldürüyor, ne ağlatıyor, ne öldürüyor ne
de yaşatıyor. Bir türlü adını koyamadığım şey; sende yok olan aşk bende neden yaşıyor?
 
Aşk iki kişilik bir şarkıydı, kulaklar tıkadığında bile duyulan... Bir acı kedermişsin meğer gönlüme taht diye kurulan.
 
Çok değilim inan sana, vazgeçtiklerin kadarım. Sensizlik bir diken gibi batıyor içime. En acı olansa ortada bir gülün olmayışı. Kaçsam bir türlü, kaçmasam bin türlü acı. Bu gitmeleri kim koydu eşiğe, bu acıyı kim bıraktı içime? Sen mi gittin, ben mi kaldım bilemedim.
 
İki kişi eşit sevemez birbirini. Bir taraf mutlaka ya eksik kalır, ya fazla gelir. Bunun bir terazisi de yoktur ki ölçülebilsin. En doğru sonucu ayrılık söyler. O gösterir hangi tarafın daha az sevdiğini. Bunu öğrenmek bir aşka mal olur ama... Ve biter tüm birliktelikler. Dedim ya işte; aşkta eşitlik yoktur, birliktelik vardır. Ve o eşitsizlik birlikteliği de bitirir...
 
Öyle büyük yalanlar söyledin ki kendine, kendin olmaktan daha fazla yabancılaştın içine. Ya, onu seçip her şeyi kaybedecektin, ya da içinde o olmayan her şeyi seçip, kendini kaybedecektin. Sen seçimini ondan yana yaptın ama yine kendin kaybettin. Aşktan aşkla
arınılmazdı, bilemedin.
 
Sen benim rastladığım değil, aradığımdın!
Yıllarımın ayracı oldu gelişin. Senden önce ve senden sonra diye ikiye ayırdım hayatımı.

Çok sevdim seni...
 
Geri
Top