Kaç cemre düşmeli yüreğime, ısınmak için yeniden.
Unutmak için, yeşil nazarlarını, mavi bakışlarını,
Kaç bahar geçmeli sensiz ömrümde, hasretinin üstünden...
Ve sensiz kaç gece kuşatmalı benim ruhumu bu diyarlarda
Kaç ceylan su içmeli sensiz dağların soğuk sularından,
Sevda sebillerinden, yürek pınarlarından nazendem.
Kaç güvercin uçmalı, kanatlarında ümidi taşımalı mevsimlere
Vuslat semalarının rüzgârını çekmeli ciğerlerine ey nazende
Kaç yağmur ıslatmalı bedenimi, arınmak için özleminden...
Kaç menekşe açmalı saksılarımda ve büyümeli pencerelerimde
Boyun bükmeden ümit olmalı bana sensiz baharlarda nazende
Kaç ilkbahar yaşamalı, kaç ilkyaz yaşamalı gönlüm sensiz nevbaharlarda
Üşümeden,
Ağlamadan,
Ölüm gelmeden önce bana
Ve kaç sene, kaç ay,kaç gün,
Kaç saat,geçmeli ömrümden
Kaç cemre düşmeli kuruyan düşlerimizi yeniden,
Yeşertmek için toprağa ve suya ey nazende?
Yazalım adımızı cemrelere ki hayat bulsun,
Toprakta ve suda,
Filizlenelim her baharda sessizce?
Açalım binbir çiçek gibi kırlarda?
Söyle daha kaç cemre düşmeli?
Kaç seher yeli değmeli yapraklarımıza?
Daha ne kadar dualar dilimize düşer
Sen söyle ey sevgili daha kaç cemre düşmeli yüreğime!
Unutmak için seni...