Dedem…
Benim hayatımda en çok sevdiğim adamdı, adam gibi adamdı.
Açık sözlüydü hep, mertti.
Hep bir Türk gibi yaşamıştı, kendini öyle hissederdi.
Nerede yaşıyorsan, nereden besleniyorsan oralısın derdi.
Nereliden çok nasıl olduğun önemlidir diye söylenirdi.
Benim dedem adamdı.
Hem de adam gibi adam.
Hayatta yapmam diye emin olduğun şeyleri yapmak zorunda kaldınmı?
Eleştirilmek konusunda ne düşünüyorsun?
Senin işte bu damarıma dokunma dediğin durumlar varmı varsa neler?
Haklısın aslında. Şiir'in temasıyla aynı aslında. Daha öncede yazmıştım burada. Ben konuşmayı pek becerebilen birisi değil'im. Yani duygularımı tam anlatamam. Sessiz bir çocuğum. İşim görsellikte değil, yürekledir. Yüreğine dokunmak isterim hep karşımdakinin. Sanırım yeterli bir cevap