Hiç usanmicaksın demi bu uslanmaz kızın kahrını çekmekten. Ah Ahmet amcam koca yüreklim benim. Seni bana dost kılan Rabbime şükrolsun .
Saymiyorum kaç gün oldu gideli. Varlığını her an bu kadar derin hissedebiliyoken seni yok sayamiyorum. Yürekte tutmak yeter demiştik biz.Aklına gelebildiğim her an yanındayım beni jelibonlarda arama demistin en son görüstüğümüzde.
Yanımda olsan kızacagini biliyorum hatta kıyabilsen döversinde.
Hiç bir sözünü çıkarmıyorum aklımdan unutma dediğin her bir nasihat bugün her bir anıma teselli sanki . Yine de biliyosun işte kafamın dikine gitmeyi görev edinmişim sanki.
Uzun zamn oldu baş edemediğim onca şey arasında o kadar sıkıştım ki.. Sanki o şımarık kızla hiçbir alakam yokmuş gibi. Hislerimi aldırmışım hepte böyle devam edecekmişim gibi. Bir yanimı hüzne ayırdım artık. Böyle huzur buldum böyle hafifledim gibi olanlara kılıf işte. Hem insan hüzünlüyken daha bi merhametli oluyo daha bi özverili en azından karşısına. Hem eskiden hüznü yakıştırdığım insanlar vardı saatlerce oturur sohbet ederdik. O kadar derin konuşurlardı ki hayran hayran bakardım yüzlerine. Bi tanesi hüzün insana kelimelerle oynamayı öğretir demişti. şimdi aynanın karşısına geçtigimde görüyorum o yüzlere benzemişim bende.
O kadar derin konuşabilir miyim bilmiyorum aslında konuşmak da hiç istemiyorum artık. anlaşılmanın aksine iki anlamsız cümle kurup geciyorum.en azından noldu sana değiştin gibi sorulara cevap aramiyo kimse gülüşümden sarkan hüzün ortada işte. gözden kaçması imkansız çünkü başka bir güzellik katıyo hüzün insana
Bu kadar karamsarlığa da kızarsın sen ama elimde değil sıkıcı biliyorum ama olmuyo işte..
diye başladım ya anlatmaya sana . Yazmak istedim eskiden kalma bir deftere yazıp bitirince eski gunlerdeki gibi ah ahmet amca deyip derin derin iç çekip jelibon yiyişim var ya hani tam o anda iste. Bir kagit dustü defterimin arasindan elime.
yıl 2007ydi heralde yine bi hışımla anlatmıştım sana. bi kağıt parçası vermiştin bana gün sonuna kadar dök içini sayabildigin kadar say günün sonunda bu kâğıtta ne yaziyosa onu yapacaksın diye söz verdirmiştin bana. İşte o kağıt parçası Ahmet amca o gün beni sinir eden üç beş çocuk için değil de tüm bu olanlar için yazılmıştı demi. O günkü gibi kosamadim sana bogazima takılan şey özlemin ağladım sadece saydim sonra içimde ne varsa..Gecenin sonunda söz verdiğim gibi Ahmet amca kâğıtta yazan neyse o.
Yine avucuma kocaman bir gülümseme biraktigin için tesekkur ederim seni çok seviyorum..
babam fena kızmış bana sanki herbiseyimi yazıyor muşum gibi 
