Şimdi tüm takatsizliğime inat umudumu takınıyorum sert rüzgarına karşı .İlk defa dillenemiyor Hüznü'mİlk defa sus oluyor acılar .Göğsümü gere gere yüzleşiyorum vur-kaç yaptığın vicdanımla ! Daha önce de söylemiştim sana 'Vicdanımın Azabı Kalmadı . ' diye...Bu sefer vicdanım azabını hiç tanımadıÇünkü bana attığın sevgisizlik çamurları arkanı dönüp giderken üstüne yapışmıştı ;Sen Görmedin !Belki farkettinBelki bir başka tendeBir başka nefeste farkediceksin !
Neden geldiğimizi
Neden yaşadığımızı bilmez
Gidiyoruz bu dünyadan . .
Bugünlerim dünlerimi yaşar
Yarınlarım ise Hayallerimi Süsler.
Direnmekti Yaşamak
Savaşmaktı sevmek
Ve ölmekti Aşk ...
Bu denklemin bilinmeziydim 'Ben / sen '
Sen de Hakkım var .
Dil de Giz'im ;
Yürekte Yaram Var Benim !
Seni satırlara son döküşüm,Klavyemden son hıncımı alışım seni düşünüp !Sen AŞk'tınAşk ölmekti ;Ben Ölmedim !Çünkü benim gibi sevene senin yakıştırdığın gibi bi son uymadı.Büyük geldi Üstüme !Sen yanlış yerden vurdun,Ben canım acıdığı için değil sen vurduğun için yaralandım . . .
Rüyalarım var uyanmak istemediğim...
Düşlerim var her seferinde elimden düşürüp kırıverdiğim...
Kabuslarım var hıçkırıklarımla uyanıp kendime kapanıverdiğim...
Ve sen varsın ne hissettiğimi anlamadığım bilemediğim...
Her seferinde aynı yere sana dönüyorum.
Saçımı okşamıyor kabuslarımdan uyandığımda beni teselli etmiyor aşkım demiyorsun!
Yalnızca “seni seviyorum” diyorsun. Bu ne kadar doğru bunu bile bilmiyorum.
Unutmadan dostluğumuz var bir de. Dostluk dediğimiz ise bizi birbirimize bağlayan bir yağlı urgan...
Canımızı acıtan ama yinede öldürmeyen yaşatan...
Sığındığımız ve bahanelerle birbirmize koşmamızı sağlayan koca bir yalan!!!
Neden bu urganı çıkarmıyorum boynumdan? Seni niye çıkarmıyorum çıkaramıyorum aklımdan?
Bulunmaz hint kumaşı değilsin ama gönlüme söz geçiremiyorum. Seni deli gibi seviyorum işte!
Beni bir gün seversen bekleyeceğim...
Beni bir gün ortak etmek istersen yaşantına geleceğim...
Beni bir gün sürgün edersen kalbinden benim ipimi o gün sen çekeceksin...
Belki bir hayaldi öncesinde. .
Adın konmuş aşk dilinde. .
Bense senin sadece imkansızındım. . .
Seni gördüğüm ilk anda başladı her şey ve sonrasında tanımadığım bir heyecan, tatmadığım bir mutluluk oldun. Gözlerimi kapadım, bu mutluluk hiç bitmesin istedim. Gözlerimi öyle sıkı kapadım ki sen giderken bile açmadım onları. Bir gün dönecek dedim. Evet bir gün dönecek ve ben gözlerimi tekrar heyecanla ve mutluluğa açacaktım. .
Kelimeler tükenirken dilimde. .
Bir sen bitmedin bak içimde. .
Aslında bunu senden beklemezdim ki. . .
Birinin hayata gözlerini kapaması ne demek bilir misin? Hayatla bağlarını koparması artık bir hayali yaşaması. İçindeki umudu hiç yitirmeden yaşatması.. Ve her sabah o hayalin gülüşü ile güne başlaması. .
Hangi yalan. . ? Hangi sebep. . ?
Cevabın yok. . Bitti demek. . .
Kim bilir belki de ben senin korkularındım. . .
Zaman geçiyor ve ben bu geçen zamana inat seni daha büyük bir özlemle, daha büyük bir sevgi ile bekliyorum. Gözlerimi açmak, gerçekleri kabullenmek istemiyorum. Ben kendi gerçeklerimi seviyorum, onlar yakmıyor canımı. Düşünsene geliyorsun kapıyı açıyorum karşımda sen.. Tek kelime etmeden sarılıyorum. Yine sana dokunmaya bile kıyamıyorum ve saatlerce seni izliyorum. .
Zorundasın, zorundayız. .
Sense hangi yolun sonundasın. . ?
Belki de sakladığın birşey var. . .
Biliyorum ki zaman ilerledikçe değişecek her şey. Kendi gerçeklerim kanatacak yaralarımı yeniden. Gözlerimi açarsam bu acı biraz olsun diner mi diye düşünüyorum. Senin istediğin gibi gidişini kabullenebilir miyim. . ?
Şayet biri varsa aramızda. .
Çığlıklarım yalnızlığa. .
Bu ayrılık akşamında. .
Gözyaşıma boğuldu dünya. . .
Ve bir gün gözlerimi açtım. İşte o an canım hiç acımadığı kadar acıdı... Keşke gözlerimi hiç açmasaydım, keşke umudumu yok etmeseydim. Görmeye başladığım an umutlarımın bittiği, görmediğim zamanlarda anlamı olan şeylerinde anlamını kaybettiği an oldu. Seviyordum, sevginin kör olmak olmadığını da biliyordum. .
Geçte olsa görmeye başladım. .
Beni sevmediğini artık beni istemediğini gördüm. . Sonum oldu. . .
Benim sonum senin doğum günün olsun. . Doğum Günün Kutlu Olsun. . !
Sorma bana sensizliği. .
Sorma bana gücün yoksa! . .
Gelen aynı. . Giden aynı. . .
Bırak beni yalnızlığıma! .
wuuuuuu çok içten yazılmış süper yazılmış harikulade yüreğinin sesine sağlık sürgünün aşk ve sevgi sayfasına izinsiz girdim ama bu seferlik mazur görün yazınız hoşuma gitti
İşte tüm bunlara rağmen edebiyattır hayat, tüm noktalara rağmen elvedadır her başlangıç, mürekkep olan hayat senin,dolmakalem olan yaşamda senin, hiç leke değmemiş düşlerin olan kağıtta senin, Hayatın yazarı, şairi, edebiyatçısı ve ya besteciside sensin kağıdı öyle doldurmalısın ki her yazdığın parağrafbaşına tek noktalı bir hece, iki melodiden oluşan bir kelime ve ünlem işaretlerin olmalı her yazdığında.
Her yazabildiklerine "Seni Seviyorum" her sahiplik kipine "Canım" hayatta virgül koyduklarına dostum diyebilesin. Yazın ne şekil olursa olsun ister güzel, ister çirkin, ister okunaklı bunlar önemli değil önemli olan senin neler düşünüp yazdıkların olsun.
Korkma yazmaktan..!
Hayat senin hayatın,
Unutma;
Anlatabildiklerin sadece karşındakinin anlayabileceği kadardır.
Ne yazarsan yaz ama yazdıklarına nokta koymamalısın, kimler canını yakarsa yaksın, kimler ne söylerse söylesin önemli olan senin ne hissettiklerin, duygularındır. Yaz ama nokta koyma çünkü noktayı sen koyamazsın noktayı koyduğun vakit defterin kapanacak ve birdaha hiç ama hiç geri açılmayacaktır. Yaşanılası bir hayatı noktalarla doldurmak edebiyatına ters olmalı, ister okuma bil ister bilme ama şu bir gerçek birgün bu defteri nasıl yazdıysan öylede okuyacaksın.
)))
