buz gibi erik kompostosu ile güneşin arasında kalan bardağa acıyorum ben..
hiç böyle yaşanır mı? Aynı biz gibi..
Ne yapsak adam gibi,inanarak gülemiyoruz bir şeye..
Bu suçluluk duygusunu sen yarattın..
Ne zaman gülecek olsam göz göze geliyoruz..
hiç düşündün mü? Bana neden öyle bakıyorsun..!!!!!!!
Kendimden geçtim, sen de kalmak telaşındayım.
Yolumu aç, hüznü şerh düşme kalbime!
Yazgımın kalemi elimde değildi inan!
Ama, kalemi elime alsaydım eğer, ille de "sen" ille de "sen" diye bir yaşamak türküsü tuttururdu içimdeki matem.
Bu son olsun, sen de kalışım, benden gidişin...
Bu son olsun, sen diye haykırdığım tüm harfler sussun!
Gidişin kalışıma "sen" diye bir önsöz olsun...