Yüreğim... Ve ben paramparçayım. Bu güzel birşey. Çünkü toparlanmak ümidi var serde. Ben meğer, şairin dediği gibi "Cümle cümle yaşadığımı sanarken, harf harf yaşarmışım.." Ve benden bir kelime olmazmış.. Kelime olsa bile devrik bir cümleden öteye gidemezmişim ki.
Şimdi odaklanmam gereken şeyler, aslında asıl odaklanmam gereken şeylerdi. Karda yürüyüp izini belli etmeyen kızıyım anne babamın. Öyle de olmalı. Bana düşmek yaraşmaz. Ya da düştüm diyelim... Derhal kalkacağım.
Sen buralarda duruver.