Teşekkürler canım
Çok severim çocukluğumu anlatmayı
Dolu dolu bi çocukluk geçirdim dibine kadar eglenmişimdir
Uslu bi çocuk olmadım hiç ama yaramazdım da demiyorum her insan bi işe yarar
yerinde duramayan bi çocuktum her olayda muhakkak adim geçerdi
çok merakliydim hala da öyleyim yasaklardan nefret ederdim kimse ikna edici bi neden sunmadan bana şunu yapamazsın diyemezdi ceza ne olursa olsun cekinmez kafa tutardim şimdilerde de öyle olsa da bunu daha fazla törpüleyebiliyorum
Hep bi asi yanim vardır çocukken de şimdi de
en büyük zevkim yeni biseyler üretmekti iki oyuncağı birleştirmek gibi şeyler
zamanla aşırıya gidip sineğin kafasiyla karıncanın kafasını değiştirmeye başladım
amacım değişik bi bedende karınca olarak yaşatmaktı onu ama hiç beceremedi
yine beceremedi derdim karıncadaydı tüm hata çünkü yaptigimda hic bir yankislik yoktu
dokuz yaşlarında bi cani barındırıyordum yanı içimde
Çokta duygusaldim şimdilerde o kadar yoğun yaşayamıyorum duygularımı
İkiz bi kardeşim var erkek. o yüzden erkekle kızları ayıranlara daha kucucukken kafa tutmaya başladım hala da en muhalefet olduğum konudur küçük kızları güçlü yetiştirmeye özen gosteririm
Aslinda çocukluğumla simdide bi farkliligim yok yaa şimdilerde daha çabuk ikna alabiliyorum sadece fazla sorgulamaktan kurtuldum
Haha yanlış anlaşılma olmaz mı
İki mahallenin birleştiği noktada evimiz aramızda küçük bi dere vardı sadece o zamanlar
Karşı mahalleyle tatlı bi çekişme olurdu aramızda
onlar voleybol sahası yapmış biz daha iyisini yaparız daha iyisi de soğan torbalarina boncuk takardik o kadar bizimki biraz daha suslu olurdu
neyse bi gün karşı mahalleden bi çocuğun kuzeni gelmiş tanıştık adı Gülbettin bizden bi yas büyüktü sadece ama çok uzun boyluydu kolları da öyle
Bi gün kovalamaca oynuyoruz bu beni yakaladı sıkıca sarıldı bırakmıyo
o an dünya başıma yıkıldı cunku sariliyosan evleneceksin zannediyordum
kuzenimin düğününde damat geline sarılınca kiskanmistik kuzenlerimizi çok kiskaniriz nasıl sarılır diye hesap sorarken annemler onlar evlenecekler ondan demişti
direk aklımdan o diyolag geçti kızarıp bizardim kurtulur kurtulmak kollarından eve kaçtım
babamdan ozur diledim hep onun yüzünden filan ama söylemiyorum ne olduğunu yemek yemiyorum konusmuyorum bi kaç gün dışarı bile cikmadim evlenicem ya koca bi derdim var artık oyun zamani mi
Sonra mahallede meydana toplanizriz biz zamn zamn yine öyle bi gün şarkı söylüyoruz oyun oynuyoruz filan sıra bana geldi aldım mikrofonu elime karşımda Gülbettin nasıl sinir oluyorum
en sonunda dayanamadım dedim ben evlenmem Gülbettin le sevmiyorum onu herkes şaşırdı banane dedim ben değil o bana sarıldı
ortalık karıştı ben bi yerde ağlıyorum Gülbettin bi yerde
sonra işin öyle olmadığını anlattılar bana
elin oğluna rezil oldugumla kaldım
Hala olayı bilenler derler Gülbettin ne zamn alacak seni diye
Anı olarak yine çocukken mi
bi keresinde yine karşı mahalleyle cekisiyoruz bu sefer kardan adam yarıştırıyoruz
bi çocuğu karla kaplayip bizimki canlı kardan adam demiştik o günün galibi biz olsak ta çocuk hasta olunca çok uzulmuştük bi hafta bakkaldan yiyecek taşıdık çocuğa bizi affetmesi için
Olmaz mı ya bir kaç tane sayabilirim ama en olanı çocukluk arkadasimdir 12 yaşlarındaydık tanistigimizda o gün bugündür her animda yanımda benimledir mesafeleri hiçleştirdigim insanalrdan 13 sene olmuş
Çok zıttız aslında onunda o benim aksime çok karamsardir çok efamlıdır
karşısına çıkan insanlara mesafelidir kolay kolay arkadaşlık kurmaz tek başına kocaman mutluluklar yakalayabilir
sakindir iş başa düşmeden kolunu kıpırdatmaz ben daha heyecanlı daha telaşlı olurum ayni durumda
Neyse artık noktayı koyayim yoksa anlattikca anlatasım gelir