• ÇTL sistemimiz sıfırlandı ve olumlu değişiklikler yapıldı. Detaylar için: TIKLA

yaren*le katreler

Ne anlat geçmişi bana ne de gelecekteki korkularımı vur yüzüme.
Dinle...
Hayatında bir kez olsun dinle sus diyorum.
Görüyorsun gidemiyorum senden
Ama aradaki mesafeyi de kapatamıyorum
Ne kadar koşsam sana o kadar uzağımda kalıyorsun
Dinletemiyorum sana kendimi
Ya da ulaşmıyor kelimelerim senin içine

Eğer seviyorsan beni ''Sus'' biraz
sana
Beni duymak istiyorsan sus...
Kalabalık etme cümlelerinle beynimi sıkıştırma
Geçmişle geleceğin arasına sokma kafamı!
Biliyorsun seninle benim aramda kalıyor
Boğazıma sıkışıyor kelimeler
Beni daha fazla zorlama sus
sana

Yüreğim Sana Suuus Diyorum.........
 
Gel benim ruhumun gerçek sesi gel!
Yıllardır sönmeyen alevim, korum.
Gel benim ömrümün hikayesi gel.
Şiirim, sonsuzum, gerçeğim, zorum
Gökle yerin birleştiği kavşakta
Seni bulup bulup kaybediyorum.

İlkin rüzgâr değil sanki nefesti,
Bir kez başlayınca estikçe esti...
Sonra bir upuzun karanlık bastı.
Sürdü hep aynı düş, hep aynı yorum
Şimdi duraklarda her akşam üstü
Seni bulup bulup kaybediyorum.


Yitiksin baharlar, güzeller içinde
Resimler, baharlar, sözler içinde.
Bazen bir iz görüp izler içinde
Cevap umuduyla titriyor sorum.
Sonra en tanıdık yüzler içinde
Seni bulup bulup kaybediyorum...
 
Küçük Bir Söz Yakarsa İçini.. Dost BiLdikLerin AnLamazsa Seni.. Boşver Dökme İçini.. Yaratana Aç ELini; Ser Yüreğini..
 
yüzümden çaldılar,
o dönmeyecek gülümsemeyi..

nedir ki bu hayat;

eğer vefa eksikse?..
 
'Kalbine tutun.'

Hayatın sana bırakılan sokaklarına,

karmaşık duygularını kapıların arkasına kilitleyerek çık.

Bütün yürüyüşlerin, bütün yolların sonu kendinde bitsin.

En çok da kendine özlem duy. Aynada gördüğün yüzün,

kalbindeki senden başkası olmaması için özlemlerine tutun. Yol uzun, vakit kısa.

Zamanın hayat törpüleyen basamaklarından,

ömrünün son durağına esenlikle gitmek istiyorsan, en çok kendini özle.
 
Gözleriyle Abdest Almayan YÂR..! Gönül Mescidimde Namaz Kılmayı Beklemesin Sakın..!!
 
Bir zamanlar öznesi olduğum hayatının,
şimdi belirtisiz nesnesi bile değilim...
Öyle çok öğeye yüklendim ki,
Ayırt edemez oldum, nesiyim artık yükleminin?
Hangi soruya karşılık geliyorum?
......Hangi ek benim?
Vurgumu kaybedeli çok oldu..
Bilemiyorum ;
ben bu anlamsız hayatın hangi tümcesiyim?..
Yarim! söyler misin,
Ben Senin Neyinim ?
 
Duygularım şaha kalktı yine..

her daim elime yüzüme bulaştırdım sevdayı!

bu sefer uzak eyle bana vedayı..

en içten yakarışlarım sardı ıssız odamı

RABBİM !

” Ya yükümü hafiflet,

Ya da bu aciz kuluna güç lûtfet!

Bir inşirah kadar ferahlık bahşet….”
 
Geri
Top