Neler yaptığımı, neler yapmak istediğimi anlayamıyorum artık...İnsanın kendini anlayamaması ne zor şeymiş meğer...
Yaptıklarımın arkasında duramıyorum, en çok sevdiklerim nefretime sanki kapı çalıyor...
Damak tadım bile alakasızca..
Yaşım küçük olsa diyeceğim ki değişiyorum. Hoş değişim sadece küçük yaşlarda da olmaz ki..
İşte burda da oldu çelişki, söylediğini bile sorgulamalar hep peşi sıra...
Bir şeyler güzel olsun istiyorum ama ne (?)
...
Hayatımda ne istiyorum ben (?)
Kendim olmayı, duygularımla adım atmayı istiyorum belki...
İşte her şey, şu belkilerde saklanmış.
Çözemiyorum kendimi.
Çıkamıyorum içinden.
Varamıyorum yolun diğer ucuna.
Sevmiyorum böyle olmayı, böyle olduğumda kızıyorum benliğime.
-Çizgin olmalı diyorum.(!)
-Dik durmalısın.(!)
-Senin kararın olmalı.(!)
-Sen olmalısın.(!)
Diyorum kendime defalarca...
Duyurabiliyormuyum...?
Sesim geliyormu peki (?)
.... (!)